Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Porzeczka jest bardzo popularną jagodą wśród ogrodników. Wyróżnia się różnorodnością odmian, a także bogactwem różnych kształtów i smaków. Są bardziej kwaśne odmiany o cienkiej skórze, słodsze deserowe jagody o mięsistym miąższu i gęstej skórze. Czarna porzeczka w Rosji znajduje się na prawie każdej stronie. Jest to bezpretensjonalna roślina, która daje bogaty i bardzo cenny plon, ponieważ owoc czarnej porzeczki zawiera dużą ilość witaminy C i innych ważnych pierwiastków śladowych.
Czarna porzeczka Litvinovskaya odnosi się do rozwoju krajowej hodowli. Zawarte w rejestrze państwowym w 2008 r. Testy zostały przeprowadzone w Wszechrosyjskim Instytucie Badań Naukowych w Lupinie przez zespół hodowców: Astakhov A.I., Markelova N.V., Zueva L.I. Naukowcy przekroczyli różne odmiany i kształty, aby uzyskać hybrydę, która toleruje trudne warunki klimatyczne i wytwarza słodkie jagody. Tak więc z połączenia odmiany Selechenskaya i formy CH 6-28-105 pojawiła się porzeczka Litvinovskaya.
Charakterystyczny
Porzeczka Litvinovskaya należy do odmian wczesnego dojrzewania. Kwitnienie rozpoczyna się w drugiej dekadzie maja, a już na przełomie czerwca i lipca zbiory są gotowe do zbiorów. Krzew jest potężny i wysoki, ale niezbyt rozległy, ponieważ gałęzie rosną prosto. System korzeniowy jest silnie rozgałęziony, lochiczny, leży na głębokości do 0, 4 m. Liście są dość duże, ciemnozielone z postrzępioną krawędzią i wyraźną teksturą żył. Na liściach cięcie jest bardziej jaskrawe.
Kwiaty zwykle mają kolor liliowy lub jasnofioletowy, ułożone w grupach po 6-11 sztuk na jednym pędzlu. Jagody są zaokrąglone i lekko spłaszczone. Skóra jest gruba czerń z błyszczącym połyskiem. Jagody i liście mają bogaty aromat. Aktywne owocowanie obserwuje się przez 12-15 lat, szczyt formy przypada na szósty rok życia krzewu. Preferowane regiony uprawy to region centralny i czarnoziemski, ale odporność na mróz i mroźne zimy pozwala uzyskać dobre zbiory na Uralu, na Syberii iw regionie północno-zachodnim.
Porzeczka Litvinovskaya
Porzeczka Litvinovskaya: opis odmiany
| Charakterystyczny | Znaczenie |
|---|---|
| Wydajność 1 krzew | 1, 4 - 2, 3 kg |
| Waga 1 owocu | 2, 9 - 4, 5 g. (Duża) |
| Wysokość krzewu | 1, 5 - 2, 0 m |
| Zawartość witaminy C na 100 g | 82 mg |
| Zawartość cukru | 0, 07 |
| Liczba owoców w 1 klastrze | 6 - 11 sztuk |
| Dojrzewanie | 1, 5 miesiąca |
Technika uprawy
Wybór materiału do sadzenia
Aby drzewko zaczęło się w domku letnim już w pierwszym sezonie, konieczne jest zgłoszenie się do sprawdzonych szkółek i sklepów ogrodniczych. Gwarantują one sprzedaż wysokiej jakości nasion i sadzonek. W momencie zakupu warto dokładnie zbadać korzenie i gałązki porzeczki, aby nie było na nich plam, zgniłych miejsc i innych niezdrowych przejawów. Roślina, na której są rany, pogarsza się.
Siedzenie powinno być umieszczone na jasnym obszarze, zabezpieczonym przed przeciągami i wiatrem. Również krzewy rozwijają się w pobliżu wysokich drzew z koroną powietrzną, co daje cień maswerku. W takich warunkach gleba nie wysycha, a porzeczka kocha lekko wilgotną glebę.
Daty lądowania
W regionach południowych można sadzić krzewy zarówno wiosną, jak i jesienią, ponieważ klimat przyczynia się do korzystnego rozwoju systemu korzeniowego. W północnych regionach porzeczki lepiej jest sadzić wiosną, ponieważ po jesieni sadzenie korzeni może zamarznąć w ciężkich mrozach. Wiosną sadzonki muszą mieć czas na sadzenie przed kwitnieniem pąków, w przeciwnym razie krzew nie zapuści korzeni.
Sadzenie sadzonek w glebie porzeczkowej
Lądowanie
Sadzenie krzewów porzeczki odbywa się w studniach, znajdujących się w odległości 1, 5-2 m od siebie, co dla dobrego rozwoju, roślina wymaga wolnej przestrzeni. Również zbiory będą znacznie wygodniejsze, jeśli krzew będzie miał swobodny dostęp ze wszystkich stron. Optymalny rozmiar otworu do sadzenia: szerokość - 0, 6 m, głębokość - 0, 5 m. Dno wyłożone jest warstwą złożonych nawozów: humus (10 l), potas (50 g) i superfosfat (100 g). Górny nawóz posypany ziemią o grubości około 10 cm zalać ciepłą wodą destylowaną (5 l). Po wchłonięciu wody sadzonka jest umieszczana w środku dołu pod niewielkim kątem, korzenie są delikatnie rozłożone, ale nie ma potrzeby ich specyficznego rozciągania. Wgłębienie jest wypełnione glebą, podczas gdy kołnierz korzeniowy jest pogłębiony o nie więcej niż 5-6 cm. Gleba jest dobrze ubita i nalewane jest kolejne 5 litrów wody. Z góry warstwę mulczu torfowego można wlać do warstwy 1-2 cm, zachowując optymalną wilgotność koła drzewa i chroniąc korzenie przed nagłymi przymrozkami. Natychmiast po posadzeniu konieczne jest przycinanie nowych pędów. Wszystkie istniejące gałęzie przycinają do 5-6 pąków. Przycinanie odbywa się tylko na zewnętrznym pąku, w przeciwnym razie gałęzie będą rosły w środku krzewu.
Troska
Opieka nad porzeczkami Litvinovskoy polega na przestrzeganiu standardowych praktyk rolniczych:
- Podlewanie zależy od wielu czynników: wieku buszu, fazy rozwoju, warunków klimatycznych i obecności (nieobecności) opadów. Największą uwagę należy zwrócić na podlewanie w czasie kwitnienia, powstawania jajników i kiedy jagody zaczynają być aktywnie nalewane. W tych okresach podlewanie jest obowiązkowe, ziemia powinna być zwilżona do głębokości 20-30 cm. Jeśli region jest zdominowany przez suche gorące lato, trzeba co tydzień podlewać krzaki. Średnie zużycie wody wynosi 10 litrów pod jednym krzakiem;
- Konieczne jest rozluźnienie gleby, porzeczka lubi dobrą wymianę powietrza. Najczęściej rozluźnienie połączone z pieleniem i podlewaniem. Woda idzie lepiej w miękkim podłożu. Nie jest konieczne bardzo głębokie zakopywanie instrumentu, ponieważ korzenie porzeczki są bardzo cienkie, można je łatwo zranić. Ponadto nie znajdują się bardzo głęboko pod ziemią. Konieczne jest poluzowanie ziemi co najmniej raz w miesiącu od wczesnej wiosny do późnej jesieni;
- Karmić porzeczki w pierwszych 2 latach nie są potrzebne, ponieważ krzewy mają wystarczającą ilość składników odżywczych, które zostały złożone w dziurze podczas sadzenia. Począwszy od 3 lat uprawy, musisz wykonać 4 opatrunki na sezon. Po stopieniu śniegu porzeczki są karmione nawozami azotowymi, ponieważ pomagają budować nowe pędy i liście. Dla młodego krzewu potrzebujesz około 50 gramów mocznika na krzew. Od 4-5 lat liczba ta jest zmniejszana o połowę i nakładana za pomocą dwóch opatrunków. Następujące opatrunki powstają w czasie powstawania i rozwoju jagód. Potrzebujemy tutaj kompozycji na bazie potasu i fosforu, ponieważ te pierwiastki śladowe odpowiadają za wielkość i smak owoców. Ostatni opatrunek odbywa się jesienią, aby uzupełnić siłę krzewu po ostatnim sezonie. Pod każdym buszem musisz zrobić 4-6 kg zgniłego obornika lub kompostu. Materia organiczna nie tylko nawozi rośliny, ale jest również warstwą ściółki, która chroni korzenie przed zimnem. Oprócz substancji organicznych można dodać składniki mineralne (superfosfat potasu +). Porzeczki uwielbiają podawać kwas borowy. Substancja ta nie tylko zwiększa zawartość cukru w owocach, ale także chroni przed szkodnikami. Wskaźnik zużycia wynosi 3 g na 10 litrów wody. Nawóz zielony jest dobrym nawozem naturalnym. Wokół krzewów porzeczki można sadzić groch i inne rośliny strączkowe, a także łubin. Jesienią uprawy te muszą kosić i wykopywać całe terytorium wraz z trawą;
- Przycinanie formatywne i sanitarne jest wymagane dla dobrego rozwoju krzewów i zapobiegania chorobom. Wczesną wiosną usuń wszystkie chore, suche, połamane gałęzie. Jesienią, kiedy liście opadły, trzeba odciąć wszystkie pogrubiające pędy krzewu, usunąć podszycie u nasady. Główny krzew powinien składać się z 5-7 głównych pni i 20 gałęzi. Wszystkie słabe pędy można bezpiecznie usunąć, ponieważ nie dają plonów, a składniki odżywcze są zabierane.
Choroby i szkodniki
Najczęściej na tę odmianę wpływa roztocz nerki. Są to bardzo małe owady o długości 0, 2-0, 3 mm, które składają tysiące jaj w zatokach nerek i wyciągają sok z roślin. Pączki stają się nienaturalne pod względem wielkości i kształtu, a liście wysychają z powodu braku wilgoci i składników odżywczych. W celach profilaktycznych krzew należy sprawdzić pod kątem nieproporcjonalnych pąków i natychmiast usunąć. Jeśli takich pąków jest dużo, lepiej jest usunąć całą gałąź i spalić ją. Środkiem zapobiegawczym jest wylewanie wrzącej wody na krzak. Należy to zrobić wczesną wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków. Jeśli roślina jest w fazie aktywnego rozwoju, można ją spryskać roztworem czosnku (100 g na 10 l). Przetwarzanie z chemikaliami jest możliwe dopiero po zbiorach, w przeciwnym razie jagody nie mogą być spożywane. Apollo i Nissoran najlepiej radzą sobie z kleszczami.
Zalety i wady odmiany
| Plusy | Wady |
|---|---|
| Bardzo słodki owoc, dlatego ta odmiana doskonale nadaje się do produkcji słodyczy i deserów. | Słabe ciepło i susza |
| Łatwo znosi nagłe przymrozki. | Zaatakowany przez roztocza nerki |
| Nadaje się do uprawy w regionach o mroźnych zimach | |
| Ma wysoką odporność na choroby grzybowe. | |
| Jagody są bardzo wygodne do zbierania, ponieważ nie dławią się, a szczotki łatwo odłączają się od gałęzi. | |
| Wysoka wydajność i zbywalność owoców | |
| Dobrze tolerowany transport | |
| Nie wymaga zapylaczy (samoplodna) |