- Co to jest przenośne uziemienie i jego przeznaczenie
- Urządzenie
- Wymagania
- Obliczanie przekrojów dla PZ
- Instalacja i usunięcie przenośnego uziemienia
- Testy
- Zakończenie i znakowanie
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Uziemienie przenośne jest integralnym elementem każdego przedsiębiorstwa energetycznego. Jego użycie jest konieczne przy wykonywaniu środków technicznych, które są przeprowadzane w instalacjach elektrycznych w celu przygotowania miejsca pracy.
Konstrukcja uziemienia zależy od poziomów napięcia i rodzaju sprzętu elektrycznego. Produkty muszą przejść ustalony zestaw testów, których wyniki zawierają wniosek o możliwości ich działania.
Co to jest przenośne uziemienie i jego przeznaczenie
Przenośne uziemienie (PZ) to specjalny produkt przeznaczony do uziemiania poszczególnych sekcji instalacji elektrycznej, które nie mają stacjonarnych noży uziemiających. Główną funkcją PP jest zapewnienie bezpieczeństwa pracowników przy realizacji prac naprawczych.
Zainstalowanie PZ pozwala chronić personel przed skutkami prądu elektrycznego, spowodowanymi błędnym, spontanicznym zasilaniem napięciem, a także wynikiem indukowanego napięcia. Gdy napięcie jest doprowadzone do uziemionej części sieci elektrycznej, generowany jest prąd zwarciowy, co prowadzi do rozpoczęcia ochrony, a następnie odłączenia źródła napięcia.
Urządzenie
Istnieją dwie główne opcje korzystania z PZ. Pierwsza opcja jest przeznaczona do stosowania w rozdzielnicach, a druga - w napowietrznych liniach energetycznych. Uziemienie można wykonać w wykonaniu jednofazowym lub trójfazowym.
PZ można wykonać w trzech wariantach konstrukcyjnych: pręt, pręt z metalowym łącznikiem (ZPL-10) i pręt (ZPP-15).
Projekt produktu składa się z następujących elementów:
- elastyczny przewodnik przewodzący (miedź lub aluminium);
- klipsy mocujące;
- końcówki (zaciski);
- pasek dielektryczny.
Bezprętowa konstrukcja PZ jest z reguły stosowana w kompletnej rozdzielnicy.
Do jednoczesnego zwarcia trzech faz przez pojedynczy przewód uziemiający z uziemieniem trójfazowym.
Jednofazowa wersja przenośnego uziemienia jest przeznaczona do oddzielnego połączenia faz z pętlą uziemienia. Jest on stosowany na liniach energetycznych o poziomie napięcia powyżej 110 kV. Wynika to ze znacznej odległości od szyny uziemiającej do przewodów fazowych i rozpiętości międzyfazowej.
Elastyczny przewodnik przewodzący może być pokryty przezroczystą izolacją. Może być wykonany z drutów aluminiowych lub miedzianych. Za pomocą zacisków FZ jest przymocowany do części przewodzących prąd i do pętli uziemienia. Urządzenie zacisków fazowych może być wykonane w postaci zacisków i miedzianych końcówek. Zaciski dokręcania wykonuje się za pomocą pręta izolacyjnego, który pomaga osiągnąć minimalną dopuszczalną odległość od części pod napięciem.
Wymagania
Istnieje wiele wymagań dotyczących przenośnego uziemienia. Wśród głównych wyróżniono stabilność termiczną i dynamiczną przed prądami zwarciowymi. Konstrukcja produktów powinna zapewniać łatwość obsługi.
Przewody zwarciowe muszą wytrzymywać narażenie środowiskowe w zakresie od - 45 do + 45 stopni. Przekroje przewodów uziemiających powinny odpowiadać poziomom napięcia. W instalacjach elektrycznych do 1 kV stosuje się 16 milimetrów kwadratowych, a przy napięciach powyżej 1 kV, 25. Przy napięciu wyższym niż sześć kilowoltów przekrój przewodu może osiągnąć sto dwadzieścia milimetrów kwadratowych.
Jeśli w instalacjach elektrycznych występują różne poziomy napięcia, dopuszcza się użycie przenośnego uziemienia o najbardziej wymaganym przekroju do obsługi całego sprzętu elektrycznego.
Kompletny produkt musi posiadać dokumentację techniczną. Mocowanie klamrowe za pomocą rdzeni przewodowych można wykonać za pomocą śrub, spawania, prasowania lub przy użyciu płyt dociskowych. Zacisk musi zapewniać niezawodny kontakt w miejscu zastosowania. Konstrukcje izolacyjne powinny być wykonane z materiałów dielektrycznych.
Zabrania się stosowania osłon ochronnych na elementach przewodzących uziemienia, które zakłócają wizualną kontrolę ich integralności. Do izolacji przewodów dopuszcza się stosowanie tylko przezroczystej osłony.
Obliczanie przekrojów dla PZ
Minimalny przekrój przewodu uziemiającego jest określony wzorem:
S min = ( Ik.z. * √t) / C
- I к.з - maksymalna wartość prądu podczas zwarcia;
- --T - najdłuższy czas reakcji głównych urządzeń ochronnych w celu wyłączenia zwarcia;
- C jest obliczonym współczynnikiem, który odzwierciedla zmianę oporu materiału pod wpływem ciepła.
Najdłużej, aby wyłączyć zwarcie, przyjmuje się całkowitą wartość następujących wskaźników:
- czas reakcji głównej ochrony;
- automatyczne ponowne załączanie czasu reakcji (AR);
- automatyczny czas wyłączenia.
Szacowana wartość I k.z zależy od rodzaju neutralnej sieci elektrycznej. W przypadku uziemionego przewodu neutralnego wykorzystywana jest wartość jednofazowego prądu zwarciowego, a z izolowanym punktem zerowym - trójfazowy.
Instalacja i usunięcie przenośnego uziemienia
Proces nakładania i usuwania podłoża jest identyczny dla wszystkich poziomów napięcia. Istnieją różnice tylko w liczbie osób wykonujących te operacje. W instalacjach elektrycznych do 1 kV instalacja i demontaż przewodu uziemiającego odbywa się indywidualnie, a przy napięciach powyżej 1 kV procedurę tę wykonuje dwie osoby. Jedna osoba działa jako osoba kontrolująca, a druga to wykonawca.
Kolejność działań podczas instalacji PZ:
- Sprawdź integralność zainstalowanego podłoża;
- Sprawdź brak napięcia na instalacji elektrycznej, która podlega uziemieniu;
- Podłącz zacisk PZ do pętli uziemienia;
- Nakładanie przewodów uziemiających na elementy przewodzące prąd.
Operacje usuwania przenośnego uziemienia wykonuje się w odwrotnej kolejności, wszystkie czynności należy wykonywać przy użyciu rękawic i prętów dielektrycznych, a także indywidualnego wyposażenia ochronnego. W instalacjach elektrycznych do 1 kV dozwolone są tylko rękawice izolacyjne. Gdy napięcie elementów przewodzących prąd przekracza 1000, wymaga jednoczesnego użycia rękawic i prętów.
Sprawdź, czy brak napięcia w miejscu instalacji dystrybucyjnej jest wskaźnikiem napięcia.
Dozwolona jest równoległa instalacja przenośnego uziemienia w sieci elektrycznej o napięciu przekraczającym sześć tysięcy woltów. Wynika to z faktu, że wymagane przekroje drutu osiągają znaczące wartości. I prowadzi do zwiększenia masy i rozmiaru PP, co pociąga za sobą trudności w ich działaniu.
Testy
Aby potwierdzić zgodność z wymaganiami GOST, przenośne uziemienie podlega następującym typom testów:
- detergenty odbiorcze (podczas wstępnej weryfikacji zgodności z ustalonymi standardami);
- okresowy (dopuszczalny do przechowywania raz na pięć lat);
- typowe (ze zmianami strukturalnymi).
Uziemienie przenośne uważa się za odpowiednie do użytku, z udanym przejściem następujących działań:
1. Kontrola wzrokowa integralności wszystkich elementów konstrukcyjnych.
Zawiera obejmy kontrolne, rdzenie przewodowe, pręty izolacyjne, pierścień ograniczający na pręcie, powłokę antykorozyjną, izolację ochronną i dokumentację techniczną.
2. Testy klimatyczne.
Procedurę przeprowadza się w ujemnych i dodatnich temperaturach. Jego wartość powinna wynosić odpowiednio czterdzieści pięć stopni Celsjusza, aż do i powyżej zera. Uziemienie przenośne narażone jest na dwie godziny temperatury. W przypadku braku oznak zniszczenia izolacji ochronnej i elementów plastikowych, produkt uważa się za odpowiedni do użycia.
3. Określenie wytrzymałości mechanicznej prętów.
Ten eksperyment ma na celu pomiar krzywizny pręta PZ. Dopuszczalne ugięcie ugięcia wynosi dziesięć procent w stosunku do długości izolacji pręta stosowanego w instalacjach elektrycznych o napięciu do 220 kV. Dla wyższych poziomów napięcia dopuszczalna jest tolerancja dwudziestoprocentowa.
Do testowania pręt jest zamocowany w płaszczyźnie poziomej. Mocowanie końca pręta i miejsce lądowania pierścienia ograniczającego. Metalowa linijka ustawia poziom osi pręta. I zgodnie z tym liczone jest odchylenie.
4. Sprawdzanie przeżytego przekroju.
Aby ustalić rzeczywisty przekrój przenośnego uziemienia, rozłóż go na pasma. Ich liczba jest stała i liczona jest liczba żył w jednym splocie. Zmierz średnicę przewodu, aby określić jego przekrój. Wynikowa obliczona wartość jest mnożona przez liczbę żył w żyle i liczbę żył.
5. Pomiar oporu cieplnego i dynamicznego.
Doświadczenie polega na przepuszczeniu przez gotowy produkt odpowiedniej wartości prądu zwarciowego z laboratoryjnych źródeł prądu. Przepływ prądu trwa aż do całkowitego zniszczenia prototypu. Jeśli w ciągu trzech sekund nie nastąpiło żadne mechaniczne uszkodzenie lub upuszczenie żył z miejsc instalacji, wówczas próbka spełnia opór cieplny i dynamiczny.
6. Określenie poziomu rezystancji styku.
Mikomomierz mierzy opór w punkcie, w którym przewody są przymocowane do zacisku. Ten wskaźnik nie powinien przekraczać 600 µOhm.
7. Kontrole elektryczne elementów izolacyjnych.
Izolacyjne części przenośnej ziemi poddawane są testom wysokiego napięcia.
Podczas pracy nie wykonuje się testów mechanicznych przewodów uziemiających. Testowane elektrycznie sztaby z elementami metalowymi. Procedura ta jest wykonywana co dwa lata.
Wycofanie produktu następuje po wykryciu następujących usterek:
- naruszenie połączenia między zaciskiem a przewodnikiem;
- ślady topienia metalu lub zniszczenia przewodów uziemiających;
- obecność ponad pięciu procent przewodnika żyjącego w klifie.
Zakończenie i znakowanie
W zależności od projektu produktu zestaw zawiera:
- przenośne uziemienie zmontowane lub rozmontowane;
- pręty izolacyjne;
- pokrowce;
- paszport techniczny.
Wszystkie przenośne uziemienia powinny być oznaczone. W których odzwierciedlone są następujące informacje:
- znak towarowy lub nazwa firmy, która wyprodukowała PP;
- data wydania i rodzaj produktu;
- przekrój żył;
- poziom napięcia roboczego.