Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Róża jest uważana za królową ogrodów. Jako prawdziwa królewska osobowość domaga się większej uwagi i niestrudzonej troski. Wielu uważa, że ta bujna piękność jest zbyt wybredna. Nie jest to jednak całkowicie prawda. Istnieją rodzaje róż, które wytrzymują niekorzystne warunki wzrostu. Należą do nich kanadyjski park różany.

Kanadyjska róża: co musisz wiedzieć

Główną zaletą kanadyjskiej róży nad innymi gatunkami jest jej wysoka odporność na zimno. Ten kwiat można uprawiać nawet w północnych regionach kraju, nie wspominając o centralnych regionach i południu. Kanadyjczyk rośnie dobrze w półcieniu, nie tracąc dekoracyjności.

Uwaga! Gatunek jest odporny na odporność na infekcje. Aby to wesprzeć, wystarczy dbać o roślinę.

Kanadyjska róża

Ze względu na te cechy, nietypowe dla większości odmian róż, park Canadian jest szczególnie pożądany przez ogrodników.

Róże kanadyjskiej selekcji mają tylko jedną wadę: nie są tak spektakularne jak przedstawiciele gatunków ciepłolubnych. I w stosunku do smaku Kanady wyraźnie przegrywa. Ale w chłodnym klimacie, w którym wiele kwiatów nie tylko osłabia, ale często umiera, ta wada nie jest tak znacząca.

Hodowca William Sanders rozpoczął pracę pod koniec XIX wieku w zakresie uprawy zimowych róż. Jego praca została uwieńczona sukcesem: powstała hybryda wytrzymała próbę mrozu w temperaturze -30 ° C Ale ta praca się nie skończyła, ocena musiała zostać poprawiona. Zostało to zrobione na początku ubiegłego wieku przez Isabellę Preston. Nie tylko wydobywała nowe odmiany nieprzeznaczone na dachy, charakteryzujące się odpornością na zimno, ale także próbowała je popularyzować.

W latach 50. rząd kanadyjski zaczął aktywnie finansować program rozwoju hybryd odpornych na zimno. Efektem pracy była hodowla dużej grupy odmian w mieście Morden, zwanym kanadyjskimi różami parkowymi.

Charakterystyka roślin

Trudno jest podać różom kanadyjskim wspólną cechę, ponieważ mają one różne cechy w zależności od odmiany. Na przykład wysokość krzewów może wynosić od 50 do 300 cm, a ciernie na łodygach są zazwyczaj małe. Liście są gęste, nasycone.

Róże z serii Parkland

Płatki róż z kanadyjskiej selekcji mogą być zarówno proste, jak i frotte. Różnorodność kolorów jest również bardzo duża. Średnica kwiatostanu wynosi od 5 do 15 cm.

Róże z serii parkowej (także parkowej) wyróżniają się pionowymi łodygami i podwójnymi kwiatami o różnych kolorach.

Pomimo dobrej odporności na zimno, kanadyjski park, a raczej ich młode pędy, mogą lekko zamarzać. Ale odporne rośliny są szybko odnawiane i po raz kolejny zachwycają właścicieli pięknem.

Rodzaje i odmiany

Kanadyjskie róże parkowe są różnorodne. Warto zapoznać się z niektórymi szczególnie interesującymi odmianami, aby zapoznać się z ich charakterystyką i opisem.

Teresa Bagnet

Rosa Teresa Bagnet, znana również jako Therese Bugnet (czasami napisana Teresa / Tereza Bagnet), została wyhodowana w 1950 roku przez pisarza Georgesa Bagneta.

Teresa Bagnet

Krzewy tej odmiany osiągają wysokość 150-200 cm, szerokość około 1 m. Liście są ciemnozielone, o odcieniu niebieskawym. W okresie opadania liści nabierają ciemnożółtego koloru. Pędy są ciemne, czerwonawe, prawie pozbawione cierni. Pierwotnie patrzy na tło śniegu, które sprawia, że krzew jest dekoracyjny, nawet zimą.

Kwitnienie jest obfite, długie. Płatki są frotte, nasycony szkarłatny kolor, pomarszczona tekstura. Ta funkcja sprawia, że wyglądają jak papierowe. Kwiaty o średnicy od 6 do 8 cm są zbierane w pędzelkach po 2-5 sztuk.

Odmiana jest odporna na choroby, bardzo dobrze wytrzymuje zimno.

John Franklin

Odmiana John Franklin nie jest bardzo odporna na silne mrozy, ale dobrze znosi zimną pogodę. Różni się niewielką wysokością buszu (około metra), rozłożoną. Świetnie sprawdza się w nasadzeniach grupowych i sam. Liście są bogate w zielony, okrągły kształt.

John Franklin

Kwitnie przez całe lato John Franklin (Canadian Park). Łodygi pojawiają się szczotki, 3-5 kwiatów z ostrzem na krawędziach płatków. Kolor kwiatów jest purpurowoczerwony. Średnica wynosi około 6 cm, odmiana jest odporna na choroby i niekorzystne warunki wzrostu. Odpowiedni dla środkowego Uralu i południowej Syberii.

Kwiaty tej odmiany mają raczej słaby, ale zauważalny aromat.

Champlain (Champlain)

Kanadyjska róża Champlain wyróżnia się obfitością kwitnienia. Gdy ciężkie zimno może zamarznąć, ale szybko się regeneruje.

Krzew jest zwarty i ma stosunkowo małą wysokość, od 80 do 100 cm, liście są miękkie, zielone, małe. Ciernie są również małe, ale obfite.

To ważne! Rose Champlain jest wysoce odporna na choroby.

Champlain (Champlain)

Płatki są półpełne, soczyste czerwone. W środku kwiatu widać kępkę pręcika o złocisto-żółtym kolorze. Aromat róży kwiatostanów w tej odmianie jest delikatny i przyjemny. Ta odmiana świetnie wygląda w mixborders, kwietnikach w parkach i ogrodach.

Rose Champlain ma niewielką wadę: rośnie powoli, dając kwiatom dużo mocy.

Nicolas

Odmiana wyhodowana w 1996 roku. Różni się w niezwykle obfite kwitnienie. Zwarty, tylko 75 cm wzrostu Kwitnienie rozpoczyna się w czerwcu, kończy się wczesną jesienią. Odporny na choroby inne niż czarna plama.

Kwiaty Nicholas róż są zbierane w pędzelkach po 2-3 sztuki. Średnica pojedynczego kwiatu sięga 6 cm, płatki są półpełne, nasycone na czerwono.

Różnorodność róż Nicolas jest dobrze przystosowana, idealna do szczepienia. Nie wymaga częstego przycinania. Może lekko zamarznąć, ale raczej szybko się regeneruje.

Parki Winnipeg

Odmiana świetnie wyglądająca w klombach. Różni się zimową odpornością. Krzewy są gęste, dobrze liściaste. Młode pędy w parkach Winnipeg czerwonawe.

Parki Winnipeg

Kwiaty są szkarłatne, czasem różowe. Szybko zanikają, natychmiast zastępując je nowymi, co zapewnia ciągłe kwitnienie przez całe lato. Może kwitnąć frędzle o długości 5 sztuk lub 1 kwiat.

Płatki róż Winnipeg Parks półpełne, aksamitne. Złote pręciki służą jako dodatkowa dekoracja filiżanki kwiatów.

Nadzieję

Canadian Park Rose Hope dorasta do 1, 5 m wysokości. Ta odmiana, podobnie jak jej krewni, doskonale toleruje mróz. Kwitnienie rozpoczyna się w lipcu, kończy się pierwszymi październikowymi przymrozkami. Preferuje słoneczne miejsca.

Kwiaty obfite, dość duże (do 8 cm średnicy), pachnące. Płatki jedwabiste, szkarłatne, karminowoczerwone, wiśniowe, frotte.

Odmiana jest odporna na choroby i zimno, ale pierwszy rok życia będzie wymagał schronienia na zimę.

Rubin Morden

Różnorodność Morden Ruby ma mały minus: wymaga częstego przycinania. Ale ta róża stale toleruje zimno i bardzo szybko zaczyna kwitnąć. Choć bliżej upadku jego zapału, słabnie, a kwiaty nie pojawiają się tak często.

Krzew jest wysoki, rozprzestrzenia się. Dzięki starannej pielęgnacji będzie w stanie rosnąć w zacienionych i dmuchanych miejscach. Liście są błyszczące, ciemnozielone.

Róża kwitnie Morden Ruby duże (do 7, 5 cm) kwiaty, rubinowy kolor.

Jest to interesujące: po dokładnym sprawdzeniu staje się widoczna niejednorodność kolorów - szkarłatne kropki na grubym różowym tle.

Rubin Morden

Trzymaj kwiaty przez długi czas, włącznie z cięciem. Płatki tej odmiany są frotte, ale czasami mogą wydawać się proste, jak „cześć” z odmian nieterry, które służyły jako przodkowie Ruby.

Odmiana kanadyjska jest odporna na wiele chorób, ale jest podatna na czarne plamy.

Frontenac

Róże kanadyjskiej selekcji Frontenac wyróżniają się oryginalną kolorystyką. Kwiaty są lekkie szkarłatne lub ciemnoróżowe, po pełnym ujawnieniu w środku pojawia się jasna plama, z pasmami smug, które pojawiają się na półpełnych płatkach.

Kwitnienie jest bardzo obfite, zwłaszcza na wczesnym etapie. Trwa aż do pierwszych mrozów.

Krzew róży jest odporny na choroby i niekorzystne warunki pogodowe.

Henry Kelsey

Henry Kelsey to odmiana, która nie różni się w szczególności mrozoodpornością i odpornością na choroby, ale wyróżnia się oryginalną kolorystyką.

Henry Kelsey

Kwiaty są jaskrawoczerwone, ze złotym środkiem, do 7 cm średnicy. Pierwszy kwiat jest bardzo obfity, w racemach pojawia się do 15 pąków. Po rozrzedzeniu kwiatów, nie przestawaj zadowolić właściciela aż do mrozu.

Liście tej odmiany są ciemnozielone, gęste, wysokie krzewy, do 4 m. Mogą być używane jako róża wspinaczkowa.

Cuthbert Grant

Rose Cuthbert Grant kwitnie przed resztą. Potem potrzebuje długiego odpoczynku przed nową falą kwitnienia. W drugim etapie tworzenia pąków zmienia kolor płatków z karmazynowego na purpurowy. Same kwiaty są średniej wielkości, 3-9 sztuk na pędzel.

Odmiana ma niezwykłą odporność na choroby.

John Davis

John Davis - odmiana nie gorsza od innych ani pod względem piękna, ani wytrzymałości. Jest to krzew o wysokości do 2 m, z wieloma cierniami. Zimowy hardy Kwitnie przez całe lato długo i obficie.

John Davis

Kwiaty są półpełne, zebrane w pędzle po 10–15 sztuk, o średnicy 8 cm. Najbardziej zewnętrzne płatki silnie się otwierają, środkowa część pozostaje na wpół rozdęta. Kolor płatków bladego różu, na początku kwitnienia bardziej nasycony.

Używany jako peeling lub róża wspinaczkowa.

To ważne! Jest odporny na choroby, ale zapobieganie czarnej plamie i mączniakowi nie będzie zbędne.

Louise Bagnet

Louise Bugnet (Louis Bugnet) odnosi się do białych kanadyjskich róż. Z wiśni małe pąki kwitną śnieżnobiałe, z zielonym odcieniem, kwiaty. Liście tej odmiany są ciemne, skórzaste.

Sam krzew jest średniej wysokości, około 120 cm, prawie pozbawiony cierni.

Kwitnie obficie, bardzo dekoracyjnie. Odporny na choroby. Toleruje okres zimowy.

Martin Frobisher

Jeszcze jedna klasa posiadająca niezwykły kolor płatków. Są białe z delikatnym różowym odcieniem. Wyglądają wspaniale, ale kiedy blakną, ciemnieją, dlatego muszą być wycięte z buszu w odpowiednim czasie. Kwiaty rosną frędzle, do 5 sztuk.

Martin Frobisher

Krzew prawie bez kolców, z gęstymi szarozielonymi liśćmi. Wysokość do 180 cm, toleruje zimowanie, ale jest podatny na zamarzanie. Martin Frobisher kwitnie przez całe lato. Nadaje się do uprawy w regionach północnych i na obszarach o gorącym klimacie.

Moden centenniel

Nowoczesna odmiana stulecia uważana jest za jedno z najlepszych potomków kanadyjskich hodowców.

Dobrze znosi mróz, w przypadku zamrożenia bardzo szybko się regeneruje. Krzew tej odmiany osiąga wysokość 175 cm, gęsto liściasty, rozgałęziony. Podobnie jak wiele innych odmian róż, jest podatny na czarną plamę, ale ogólnie jest odporny na choroby.

Kwiaty frotte, blado karmazynowe, blakną do różu. W jednym pędzlu zwykle 5-7 kwiatów, ale może 10-15 sztuk. Podczas kwitnienia daje czerwone owoce. W celu pojawienia się nowych kwiatów zwiędnięte przycinano w czasie.

Henry Hudson

Kanadyjska odmiana Henry Hudson nie była hodowana w żadnym kierunku. Pojawił się w wyniku eksperymentów z odmianą Schneezwerg. Powstała odmiana wyróżnia się bezpretensjonalnością, zwartością (wysokość do 100 cm) i wysokim efektem dekoracyjnym.

Henry Hudson

Sam krzew szybko rośnie, daje dużo cierni. Pozostawia twardy, szarozielony odcień. Kwitnie przez długi czas, ale z różną intensywnością. Zimotrwała, doskonale odporna na choroby.

Kwiaty frotte, jasnoróżowy kolor, blakną na biało. Blaknięcie, brązowieje, ale nie spadają przez długi czas. Musisz je przeciąć.

Zakorzenienie sadzonek tej odmiany jest średnie.

Hope for Humanity

Nadzieja dla ludzkości - to łacińska nazwa odmiany Nadzieja dla ludzkości.

Odmiana ta została nazwana na cześć stulecia Kanadyjskiego Czerwonego Krzyża. Krzewy nie wyróżniają się dużą wysokością (od 75 do 120 cm), ale korzenie są doskonałe na północy i południu.

Liście są ciemne, grube, czasami dotknięte czarną plamą. Kwiaty są gęsto zabarwione, mają wspaniały purpurowy kolor, z białym punktem w środku.

Kwitnie przez długi czas, aż do mrozu.

Adelaide Hoodless

Kanadyjska odmiana Adelaide Hoodless wyróżnia się „klasycznym”, szkarłatnym kolorem kwiatów. Pierwsza fala kwitnienia jest bardzo obfita, potem roślina nabiera siły i kwitnie po raz drugi przed jesienią, ale nie tak obficie. W pędzlu od 5 do 15 półpełnych pąków.

Adelaide Hoodless

Krzew rośnie szybko, osiąga wysokość 200 cm, może wymagać wsparcia. Liście są intensywnie zielone, błyszczące. Choroba odmiany.

Reprodukcja róż kanadyjskich

Róże kanadyjskie są propagowane na trzy sposoby:

  • sadzonki;
  • warstwowanie;
  • podział buszu.

Cięcie jest jedną z najwolniejszych i najbardziej pracochłonnych metod, ale przewyższa wydajność innych. Jesienią sadzonki są wycinane z łodyg, pokryte torfem i przechowywane do wiosny w lodówce. Dolna część jest cięta pod kątem, umieszczana w naczyniu z wodą do ukorzenienia. Woda musi być zmieniana kilka razy. Po pojawieniu się korzeni można rozpocząć sadzenie w otwartym terenie.

Dla rozmnażania przez warstwowanie wokół krzewu macierzystego przebijają się rowki, które leżą w środkowej części gałęzi. Wytnij go z krzaka nie jest konieczne. Następnie łodygę mocuje się klamrą i dodaje kroplami, pozostawiając krawędź z 2 pąkami i listkami na powierzchni. Korzenie są tworzone na sezon. Jeśli system korzeniowy jest słaby, warstwowanie pozostanie do hibernacji. Wiosną można je sadzić osobno.

Podziel krzew przed pęknięciem pąka. Jest wykopywany i dzielony przez korzenie z nożycami, tak że każda część ma zarówno gałęzie, jak i system korzeniowy. Sekcje pokryte są węglem, zanurzone w korzeniach zacieru gliniastego i sadzone.

Sadzenie róż kanadyjskich

Proces sadzenia róż kanadyjskich jest dość prosty.

Proces sadzenia róż kanadyjskich jest dość prosty.

Krok po kroku można to opisać następująco:

  1. W glebie o średnim poziomie kwasowości przygotowuje się jamę o wymiarach 70 × 70 cm.
  2. Z mieszanki gleby torf i popiół tworzą kopiec-bazę, na której znajdują się korzenie rośliny.
  3. Krzew przycinał niższe pędy, wkładał je do dziury, prostował korzenie.
  4. Top posypany ziemią torfem, delikatnie wciśnięty.
  5. Obficie podlewane lądowanie zimną wodą.

Nie ma potrzeby zagęszczania nasadzeń róż parkowych: minimalna odległość między nimi powinna wynosić od 1 do 1, 2 m.

Funkcje opieki

Podlewanie róż kanadyjskiej hodowli odbywa się, gdy ziemia wysycha. Jego częstotliwość zależy od warunków klimatycznych obszaru i pory roku. Ważne jest, aby pamiętać, że róże uwielbiają podlewanie u nasady, nie trzeba ich rozpylać. Optymalny czas na podlewanie to wieczór lub poranek.

Hardy Kanadyjczycy nie potrzebują obowiązkowych opatrunków. Ale dodać trochę nawozów azotowych na wiosnę i fosfor-potaż jesienią nie boli. Zubożona gleba jest dodatkowo nawożona kompleksami mineralnymi.

Podlewanie róż kanadyjskiej hodowli odbywa się w miarę wysychania gleby.

Aby krzaki tworzyły roczne przycinanie. Brzydkie, pogrubiające krzewy, suszone gałęzie i pędy są cięte za pomocą sterylnego narzędzia. Umieszcza kawałki posypane węglem. Nie zapominaj również o terminowym usuwaniu wyblakłych kwiatów.

To ważne! Kanadyjskie róże uprawiane w północnych szerokościach geograficznych powinny być chronione na zimę. Pomoże to przetrwać mróz. Jest to szczególnie ważne w przypadku sadzonek pierwszego roku.

Choroby i szkodniki

Hardy Kanadyjczycy nie są podatni na choroby, ale czarna plama wciąż na nich wpływa. Aby temu zapobiec, w okresie wegetacji rośliny opryskuje się preparatami zawierającymi miedź. Jeśli liście są mimo to poplamione, warto spryskać róże lekiem. Jesienne liście muszą być spalone.

W przypadku owadów, takich jak mszyce, wciornastki lub roztocza, pomogą insektycydy, takie jak Actellic i Fufanon. Najważniejsze jest, aby dokładnie przestrzegać zasad określonych w instrukcji użytkowania.

Miłośnicy róż, którzy nie mają czasu i chęci „zaszaleć” swoimi pupilami, powinni z całą pewnością spojrzeć na odmiany kanadyjskiej selekcji. Odporne i bezpretensjonalne kwiaty zachwycą swym pięknem przez całe lato, nie powodując niepotrzebnych kłopotów.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Kwiaty