Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Wśród gruszek uprawianych w Rosji szczególne miejsce zajmują odmiany hodowane w pobliskich krajach. Nowe genotypy uzyskane w warunkach zbliżonych do pogody krajowej i warunków klimatycznych wzbogacają asortyment, są wykorzystywane w hodowli, są hodowane w prywatnych gospodarstwach zależnych i dużych gospodarstwach. Jedną z tych odmian jest późno białoruski.
Krótki opis kultury, historia odmiany
Są to rośliny drzewiaste lub krzewiaste z rodziny Pink, z wieloma odmianami. Owoce są zwykle wydłużone, rozszerzając się w dół.
Ciekawe Na świecie istnieje kilka tysięcy odmian tej uprawy.
Późniejsza gruszka białoruska została wyhodowana na bazie Białoruskiego Instytutu Badań Naukowych Uprawy Owoców z nasion uzyskanych z wolnego zapylania francuskiej odmiany Druya Luiza. To owoc pracy hodowców Mikhnevicha, Kovalenko i Myalika. Od 1989 r. Odmiana znajduje się w Państwowym Rejestrze Osiągnięć Wyboru Białorusi, a od 2002 r. Znajduje się w tym samym rejestrze rosyjskim. W naszym kraju odmiana jest uprawiana do uprawy w regionach centralnych i północno-zachodnich.
Białoruska gruszka późno
Drzewo jest niskie, z kulistą koroną. Duże gałęzie szkieletowe odchodzą od tułowia prawie pod kątem prostym. Pędy lekko zgrubiałe, charakteryzujące się jasnobrązowym kolorem z lekkim pokwitaniem, okrągłe na kroju. Na korze łodygi jest wiele soczewicy.
Pąki są małe, w kształcie stożka, bez pokwitania, wygięte od łodyg pod niewielkim kątem. Owocowanie - na złożonej i prostej kolchatce. Odmiany kwiatostanów mają biały kolor, owalne płatki. Owoce dojrzewają w 4 roku wzrostu roślin. Czyszczenie odbywa się zwykle w ostatnich dniach września.
Zwróć uwagę! Produktywność jest bardzo wysoka, ale różnorodność obserwuje się w okresowości w owocowaniu.
Masa owoców jest średnia, zwykle nie przekracza 110-120 g. Wszystkie owoce na drzewie w przybliżeniu tej samej wielkości, mają kształt szerokiej gruszki.
Gruszki mają szorstką lekką skórkę z dużą ilością jasnobrązowych plamek. W momencie wyjmowania z drzewa owoce są nadal zielone, ale po kilku dniach dojrzewają i nabierają żółto-pomarańczowego koloru. Owoce są soczyste, posiadają białą pulpę o średnim stopniu gęstości. Wynik smaku waha się od 4, 2 do 4, 4 punktu. Smak owoców jest słodki, jest lekka kwaśność. Łodyga owocu jest prosta, skrócona.
Przy zbieraniu owoców pod koniec września można je przechowywać do lutego bez znaczącej utraty jakości i smaku. Jedną z cech tej odmiany jest płodność, ale dla lepszego pchnięcia nożem konieczne jest umieszczenie w pobliżu innych zapylaczy, z których najbardziej odpowiednie są:
- Bere Loshitskaya;
- Beauty Chernenko;
- Oleisty itp.
Agrotechnologia
Optymalny okres lądowania białoruskiej słodyczy - pierwsze dwa tygodnie po całkowitym zejściu pokrywy śnieżnej na wiosnę. Jesienne nasadzenia są praktykowane w okresie po upadku liści i przed pierwszymi mrozami.
Sadzonki białoruskie słodkie
Późno-białoruski spełnia pewne wymagania dotyczące warunków uprawy. Potrzebuje dostępu do światła słonecznego, żyznych, luźnych gleb, które łatwo wpuszczają wilgoć i powietrze. Ciężkie gliniaste i piaszczyste gleby z niedoborami składników odżywczych nie są odpowiednie dla tej odmiany. Woda nie powinna stagnować w ziemi.
Przy zakupie sadzonek należy zwrócić uwagę na ich wygląd. Pędy powinny być mocne i sprężyste, korona - zagęszczona, kora - równa i gładka, bez kolców. Liście powinny być jasne i zdrowe, a korzenie wilgotne. Jeśli sadzonka ma ślady choroby, uszkodzenia przez szkodliwe owady lub poważne uszkodzenia mechaniczne, lepiej jej nie kupować.
W przypadku sadzonki w ogrodzie wykop otwór o głębokości 80 cm i głębokości 1 m. Gleba wydobyta stamtąd jest mieszana z 2 wiadrami krowiego nawozu i piasku. Do mieszaniny składników odżywczych dodać 20 g nawozów fosforanowych i 30 g potażu.
Przed sadzeniem sadzonki należy moczyć przez 3 godziny w czystej wodzie, aby nasycić korzenie wilgocią. Po określonym czasie umieszcza się go w otworze i prostuje korzenie, aby nie zginały się, nie nakładały na siebie i nie były swobodnie ustawione. Następnie drewniany kołek jest wbijany w otwór z końcówką w dół. Otwór z sadzonką jest wypełniony glebą odżywczą i zagęszczony, tak że szyjka korzenia znajduje się 6-7 cm powyżej poziomu gleby, po czym do otworu wlewa się co najmniej trzy wiadra wody. Gdy trochę się wchłonie, gleba w sektorze przyściennym natychmiast ściółkuje się ziemią, aby dłużej utrzymać wilgoć. Następnie drzewko przywiązuje się do kołka za pomocą sznurka skręconego o osiem.
Ważne: drzewa rosną w rzędzie w odległości 4 metrów od siebie, a szerokość między rzędami jest taka sama.
Top dressing i podlewanie
Po raz pierwszy od 2-3 lat uprawy białoruski koniec nie odczuwa potrzeby stosowania nawozów. Ma wystarczająco dużo tych składników odżywczych, które powstały podczas sadzenia. Po tych latach konieczne jest regularne karmienie.
Wiosną, kiedy drzewo aktywnie kwitnie, sektor pnia drzewa traktuje się roztworem azotanu 1:50 (30 g nawozu na metr kwadratowy) i roztworem mocznika (około 100 g na 5 l wody). Po zakończeniu kwitnienia pod drzewem wylewa się 30 l roztworu nitroammophoska, który rozcieńcza się w stężeniu 1: 200.
To ważne! W razie potrzeby drzewa są karmione w drugiej lub trzeciej dekadzie czerwca. W tym celu należy użyć nawozów fosforanowych potasu.
Pod koniec września 1 łyżkę chlorku potasu i 2 łyżki superfosfatu rozcieńcza się w 10 litrach wody. Otrzymane środki wystarczą do przetworzenia 1 metra kwadratowego gleby. W glebie do głębokości 10 cm zamknąć popiół drzewny. Na 1 m2 powinno wynosić około 140 g substancji.
Zgodnie z opisem białoruskiej późnej gruszki jest ona dość odporna na suszę. Jednak w okresach suchych wymaga obfitego nawadniania. Przy każdym drzewie co trzy do czterech dni wylewa się co najmniej 70 litrów wody.
Przycinanie drewna
Od pierwszych lat należy odpowiednio uformować koronę, co znacznie zwiększy objętość uprawy i jej jakość. Pierwsze przycinanie odbywa się podczas sadzenia. W tym przypadku centralna gałąź przewodnika sadzonki jest skrócona o jedną czwartą.
Konieczne jest utrzymanie niewielkiej liczby pędów szkieletowych na drzewie. W tym celu wyciąć większość boku, pozostawiając tylko 4-5 najpotężniejszych i większych. Są przycinane dla 4-5 pąków.
W kolejnych latach konieczne jest przycinanie wiosną i jesienią. Wiele łodyg tej odmiany rośnie i wewnątrz korony. Prowadzi to do jego pogrubienia, w wyniku czego roślina jest oświetlana przez słońce gorsza i mniej wentylowana. Prowadzi to do spadku plonów, spadku jakości owoców i rozwoju chorób. W związku z tym usuń wszystkie pogrubiające łodygi.
Przycinanie drewna
Przygotowanie drzewa na zimę
Późno białoruski charakteryzuje się wysokim poziomem mrozoodporności i mrozoodporności. Jednak przy niedostatecznej opiece przez kilka lat stoiska są zagrożone zamarznięciem i śmiercią. Dotyczy to zwłaszcza młodych sadzonek w pierwszych latach życia.
Rośliny muszą przykryć późną jesienią. W tym celu stosuje się płótno i tkaniny, ale najlepszy efekt uzyskuje się dzięki zastosowaniu specjalnego gęstego materiału pokryciowego w kolorze białym, który można kupić w sklepach ogrodniczych. Jest zamocowany na drzewie kawałkami sznurka.
Zaleca się równomierne rozrzucenie warstwy trocin w okresie zimowym na powierzchni pnia drzewa. Dobrze chronią górną część systemu korzeniowego przed zamarznięciem.
Ochrona roślin
Jedną z głównych wad białoruskiego późno jest niewystarczająca odporność na parcha. Różne środki grzybobójcze są używane do walki i zapobiegania, ale najczęściej jest potrójne leczenie nasadzeń płynem Bordeaux:
- 3% roztwór przed pęknięciem pąka;
- 1% roztwór w okresie pączkowania i pod koniec kwitnienia.
Kiedy pierwsze objawy moniliozy występują na drzewie, konieczne jest jak najszybsze wycięcie i spalenie wszystkich uszkodzonych łodyg i owoców gruszy. Należy to zrobić, aby powstrzymać dalsze rozprzestrzenianie się infekcji w ogrodzie. Następnie drzewo traktuje się streptomycyną lub innym odpowiednim antybiotykiem. W celu wzmocnienia odporności drzewa należy rozcieńczyć 4 kroplami cyrkonu i Tsitovit w litrowym pojemniku z wodą i dodać niewielką ilość zdrowego ogrodu. Otrzymany roztwór jest traktowany roślinami co półtora tygodnia.
Dodatkowe informacje: choroba najczęściej objawia się w zagęszczonych koronach oraz w miejscach z zagęszczonym nasadzeniem, a także z nadmiarem wilgoci.
Do zwalczania szkodników często stosuj odpowiednie środki owadobójcze, postępując zgodnie z instrukcjami użycia. Następujące szkodliwe owady mogą spowodować największe szkody dla Białorusinów późno:
- głóg;
- ćma gruszy;
- chrząszcz wołowy;
- gruszka sawfly;
- mszyca
W pierwszych latach uprawy zaleca się usunięcie wszystkich chwastów z kręgu drzewa. Nie powinno się kopać ziemi. Zaleca się stosowanie herbicydów do zwalczania chwastów, ale należy je stosować ostrożnie, aby preparat nie spadł na powierzchnię liści.
Glebę wokół roślin można wysiać czerwoną kostrzewą, koniczyną lub bluegrass łąkową. Rośliny te zapobiegają wzrostowi chwastów i wzbogacają glebę w składniki odżywcze. Po koszeniu można je wykorzystać jako materiał do mulczowania.
Uwaga: na miesiąc przed rozpoczęciem zbiorów należy przerwać wszystkie zabiegi chemiczne i opryskiwanie.
Zbiór i przechowywanie
Zbiór owoców rozpoczyna się 2-3 tygodnie przed średnią datą pełnej dojrzałości w regionie. Kolekcja jest przeprowadzana ręcznie, ponieważ odmiana jest słabo odpowiednia do zbioru zmechanizowanego. Konieczne jest ostrożne ułożenie owoców w pojemniku, starając się ich nie zranić i nie oderwać łodygi.
Owoce umieszcza się w specjalnych pojemnikach lub pudełkach z drewna, które są instalowane w wentylowanych pomieszczeniach. Temperatura powietrza w magazynie powinna wynosić od +2 do + 9 ° C. Nie układaj owoców w więcej niż dwie warstwy. Jeśli to możliwe, zwiń każdą gruszkę w oddzielny arkusz gazety.
Zalety i wady odmiany
Pozytywne cechy późno białoruskiego w porównaniu z innymi odmianami to:
- przedwczesność;
- długa konserwacja owoców;
- zimotrwalosc;
- zwiększona wydajność.
Wśród minusów można zauważyć:
- częstotliwość w owocowaniu;
- mały rozmiar owoców z wysoką wydajnością;
- tendencja do pogrubienia korony;
- niska odporność na szkodniki.
Późno białoruski uważany jest za jedną z najbardziej obiecujących odmian gruszek. Przy wystarczającym poziomie agrotechniki można uzyskać dobre zbiory.