Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Bzu czerwonego jest rośliną, która jest rozpowszechniona w Europie, w tym w regionie Morza Śródziemnego i wschodniej, w Azji, a także w Ameryce Północnej. W Rosji, w naturze, czerwony starszy rośnie prawie na całym terytorium, czy to w regionie moskiewskim, czy na terytorium Krasnodaru, chociaż na Syberii zastępuje go inny gatunek - starszy syberyjski. Rośnie w kulturze, a przede wszystkim w celach dekoracyjnych. Jest popularny w projektowaniu krajobrazu - jest sadzony w parkach publicznych i prywatnych ogrodach.

Opis kultury

Czerwony bez jest silnie rozgałęzionym krzewem, który najczęściej dorasta do 1, 5-3, 5 m wysokości, rzadko występują przypadki „wzrostu” do 5 metrów. Kora tego krzewu ma szaro-brązowy odcień. U młodych roślin jest gładka, ale w starych roślinach zaczyna się łuszczyć. Na łodygach zauważalne są guzki lżejsze, zwane soczewicą. To nie jest choroba, ale naturalna formacja składająca się z luźnej tkanki, która przepuszcza powietrze. Zatem w gęstej zakorkowanej pokrywie powstają otwory, przez które krzew może oddychać.

To ważne! Czerwony bzu ma bardzo kruche gałęzie. Wynika to z faktu, że większość ich objętości składa się z kruchego serca o brązowawym kolorze, a samo drewno jest stosunkowo małe. Roślina ta różni się od innych typów starszych, a jednocześnie od innych krzewów charakterystycznych dla europejskiej części Rosji.

Pąki czarnego bzu są duże, później wydłużone lancetowate lub jajowate liście, których długość może wynosić 5-10 cm, rozwijają się Młode liście często mają bogaty kolor czerwony lub nawet fioletowy, co wynika z faktu, że zawierają pigment antocyjanowy (nawiasem mówiąc, ma właściwości przeciwutleniające). W tym przypadku ważne jest, aby pigment ten mógł przekształcić energię świetlną w ciepło, a to jest ważne dla rozwoju rośliny po zimie, gdy słońce wystarczająco się nagrzewa. Należy również zauważyć, że liście czerwonego bzu różnią się charakterystycznym nieprzyjemnym zapachem.

Roślina pięknie kwitnie. Każdy kwiat ma średnicę kilku milimetrów. Ale kwiaty są zbierane w gęstych kwiatostanach, najczęściej o kształcie stożkowym, które osiągają 20 cm średnicy. W przeciwieństwie do czarnego bzu z siedzącymi kwiatami, tutaj rosną na szypułkach. Płatki są zwykle białe lub zielono-żółte. Czerwony starszy kwitnie w maju-czerwcu, a liście jednocześnie kwitną. Proces trwa około dwóch tygodni.

Starszy owoc to pestka o jasnym szkarłatnym kolorze. Jagody bzu dojrzewają w lipcu i sierpniu i mają mały rozmiar, do 5 mm. Z owoców czarnego bzu różnią się nie tylko kolorem. Takie jagody mają nieprzyjemny zapach, nie można ich jeść ani surowo, ani po obróbce cieplnej. Po pierwsze dlatego, że zawierają toksyczny glikozyd, a po drugie ze względu na nieprzyjemny smak. Jednak nie lubi tylko mężczyzny. Ptaki chętnie jedzą te jagody - dlatego nasiona krzewu rozprzestrzeniają się dalej.

Zwróć uwagę! Owoce, jeśli są przeznaczone do niektórych celów medycznych, powinny być zbierane natychmiast, zanim ptaki dotrą do nich.

Indywidualne cechy roślin

Czerwień bzu może wyglądać bardzo elegancko. Wiosną - dzięki dużym zielonkawym kwiatostanom. Latem i wczesną jesienią - dzięki jasnoczerwonym jagodom wśród zielonych liści i na trawie. Istnieją również odmiany o ozdobnych liściach, które wyglądają pięknie i pomiędzy kwitnieniem a owocowaniem. Dlatego są tak popularne w projektowaniu krajobrazu.

Red Plumoza Aureya

Bzu czarnego Plumosa Aurea wygląda bardzo pięknie. Wyróżnia się rzeźbionym liściem złotego koloru i owocami rubinowego koloru. Rośnie szybko, ponieważ obfite kwitnienie i owocowanie wymaga lekkiej półcień. Jeśli słońce jest za niskie, liście staną się zielone. Ta odmiana wygląda dobrze w nasadzeniach pojedynczych i grupowych.

Kolejną piękną odmianą jest Sutherland Gold. Ma także złotą koronę, ale uwielbia nie tylko półcień, ale także słoneczne obszary. Szczególnie piękny w postaci tasiemca lub w kontrastowych grupach kolorystycznych.

Agrotechniki dla całego bzu czarnego praktycznie nie różnią się od zasad sadzenia i pielęgnacji innych roślin tego gatunku. Jest rośliną ciepłolubną, chociaż wiele odmian jest odpornych na zimę. Są mało wymagające dla gleby i mogą rosnąć na gliniastej glebie.

Uwaga! Czerwony bzu rozmnaża się z zdrewniałych sadzonek. W tym przypadku zaleca się sadzenie sadzonki na otwartym terenie jesienią. Wcześniej przygotowany jest do tego dół o szerokości około 50 cm, jeśli jest kilka krzewów, odległość między nimi powinna wynosić 1, 5 m. Zaleca się przycinanie krzewów wczesną wiosną.

Właściwości kulturowe

Elderberry red - piękna, ale trująca roślina. Jego kwiatostany odznaczają się nieprzyjemnym zapachem iw żadnym wypadku owoce nie mogą być spożywane. Jeśli jagody czarnej odmiany są produktem, który nie jest zbyt jadalny, to owoce te są w każdym razie trujące. Oficjalna medycyna nie rozpoznaje nawet leczniczych właściwości czerwonego bzu czarnego. Ponadto skład chemiczny owoców jest słabo zbadany. Wiadomo tylko, że jagody te obejmują sambunigrinę glikozydową, która nadaje toksyczność innym owocom tego gatunku, ponieważ służy jako podstawa do produkcji kwasu cyjanowodorowego. Jednak bzu czarnego nadal używa się w medycynie tradycyjnej, jednak do celów leczniczych wykorzystywane są tylko kwiaty, liście, kora i korzenie rośliny. Jednocześnie stosują produkty oparte na nich ostrożnie, przestrzegając dawek przepisanych przez lekarza medycyny naturalnej lub fitoterapeutę.

W tych częściach rośliny są obecne i użyteczne substancje o naukowo udowodnionych właściwościach leczniczych. Są to witamina C, rutyna, kwasy organiczne, lotna produkcja i taniny. Dlatego stosowanie czerwonego bzu wykracza poza projektowanie krajobrazu. Z liści, kory i kwiatów rośliny wytwarza się napary i wywary, są one stosowane do leczenia stawów, bólu spowodowanego przemieszczeniem kręgów, zapalenia oskrzeli, reumatyzmu, bólów gardła, ostrogi piętowej.

To ważne! Z owoców czarnego bzu nalewamy alkohol (1/4 objętości - jagody, reszta - wódka). Do użytku wewnętrznego ta nalewka nie jest odpowiednia, ponieważ może powodować tylko zatrucie. Ale jest używany do okładów lub wcierania w skórę.

Odwary z kwiatów i napary z liści można wykorzystać jako pomoc dla ARVI. Łagodzą migreny, są stosowane w leczeniu astmy oskrzelowej. W leczeniu zapalenia oskrzeli stosuje się infuzję kory. Łatwo go przygotować - 1 łyżkę surowca roślinnego wlewa się szklanką wrzącej wody i parzy przez dwie godziny, a następnie medium filtruje się i pobiera w 70 ml trzy razy dziennie.

Rosół na bzu

Istnieją przeciwwskazania do stosowania produktów na bazie czarnego bzu. Po pierwsze, obecność reakcji alergicznych, po drugie, ciąża i laktacja, po trzecie, choroby przewodu pokarmowego i układu wątrobowo-żółciowego.

Możliwe jest wytwarzanie nie tylko leków z czarnego bzu. Cewki i szpulki do robótek ręcznych są tradycyjnie wykonywane z luźnych gałęzi. W ogrodach roślina ta jest również sadzona jako środek owadobójczy, skuteczny przeciwko różnym szkodnikom. Teraz zaleca się umieszczenie kilku krzewów bliżej toalety lub szamba - wtedy nie będzie much. W dawnych czasach sadzono go w pobliżu stodół, ponieważ uważano, że bzu czarnego odstraszy myszy (chociaż opis jego składu chemicznego nie pozwala na potwierdzenie tego faktu).

Mogą istnieć inne sposoby wykorzystania nasion, owoców i innych części rośliny. Na przykład w niektórych krajach europejskich ropa jest produkowana z nasion, które są wykorzystywane do celów technicznych. Alkohol można teoretycznie uzyskać z owoców, a naturalny zielony barwnik z liści.

To ważne! Czerwony bzu pomaga myć skórę rąk przed wszelkimi zanieczyszczeniami - wystarczy wcierać jagody w dłonie. W tym samym czasie uzyskuje się z nich sok, który rozpuszcza nawet zaschnięte zabrudzenia, w tym gumy roślinne.

Wszystko, co jest zrobione z czerwonego bzu czarnego, jest bezpieczne dla ludzkiego zdrowia. Roślina ta jest niebezpieczna tylko wtedy, gdy jesz owoce wewnątrz. W tym przypadku możliwe zatrucie.

Choroby i szkodniki

Podobnie jak czarny bez, odmiana czerwona jest odporna na choroby, nie ma dla niej specyficznych patologii. Jeśli chodzi o szkodniki, możliwa jest tylko plaga mszyc, która może wybrać wierzchołek rośliny. Zjawisku temu można zapobiec. W tym celu wiosną krzewy są traktowane karbofosem lub jakimś rodzajem preparatów ziołowych (na przykład czosnku lub smoły).

Szkodniki z czarnego bzu

Jaka jest różnica między czerwonym starszym a czarnym starszym

Na początek należy zauważyć, że z biologicznego punktu widzenia, czerwony bez czarnego bzu jest odrębnym gatunkiem. Ale w praktyce różnica między gatunkami polega na odpowiedzi na pytanie, czy czerwony starszy jest trujący, czy nie. Bzu czarnego jest bezpieczny dla ludzi, jego owoce są szeroko stosowane w przemyśle spożywczym, są używane do produkcji napojów, dżemów, dżemów, są dodawane do zacieru winogronowego. Jedzenie czerwonych owoców bzu czarnego jest niebezpieczne, a po obróbce cieplnej glikozyd jest częściowo zniszczony, ale nadal nie różnią się przyjemnym smakiem. Kissel z nich jest używany jako środek przeczyszczający, który sam w sobie mówi o ich wpływie na osobę.

Tak więc różny skład chemiczny owoców, kory i liści spowodował różnicę w stosowaniu tych dwóch rodzajów roślin.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Prace ogrodowe