- Historia kultury i jej użyteczne właściwości
- Charakterystyka roślin
- Opis odmian
- Cechy sadzenia i pielęgnacji pachnącej pelargonii
- Hodowla
- Główne choroby i szkodniki
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Liście pelargonii różnią się kolorem i kształtem, a ich smaku nie sposób nie pamiętać. Przy słabym dotyku kwiat reaguje delikatnym zapachem róży i jabłka, cynamonu, mięty lub cytryny. Pelargonia pachnąca - atrakcja każdego ogrodu kwiatowego. Jak go sadzić, a następnie dbać o roślinę opisano poniżej.
Historia kultury i jej użyteczne właściwości
Jako dzikie rośliny, pachnące Pelargonium odkryto w Afryce na Przylądku Dobrej Nadziei. Na podstawie europejskich hodowców hodowano wiele gatunków, które różnią się kształtem liści i kolorem kwiatów. Jednoczącą właściwością wszystkich podgatunków jest zapach, którego nie można pomylić z żadnym innym.
Ten specyficzny zapach gruczołu jest wytwarzany w postaci najdelikatniejszych włosków na powierzchni liścia i łodygi. Wytwarzają lotne substancje, które są w stanie zabić szkodliwe mikroby w powietrzu.
Pachnące pelargonie
Ciekawe Ludzie nazywają pelargonię drzewem trzonowym, ponieważ szkodliwy motyl nie toleruje określonego zapachu i nigdy nie pojawi się tam, gdzie jest kwiat. Hostessy od dawna korzystały z tej własności, przesuwając swoje przechowywane ubrania.
Olejek eteryczny otrzymuje się z pelargonii, dla której uprawia się go na dużych obszarach.
Nawet w starożytności uważano ją za roślinę leczniczą. Jej zapach wystraszył pasożyty owadów i leczył ludzi bulionami i naparami. Naukowcy odkryli w kwiacie dużą liczbę substancji biologicznie czynnych o właściwościach przeciwzapalnych i regenerujących.
Charakterystyka roślin
Pelargonia to wieloletnia roślina zielna, czasem mylona z geranium. Pomimo podobieństwa, rośliny te mają różne cechy genetyczne, nie można ich przekroczyć. Kwiaty pachnącego Pelargonium nie są szczególnie ozdobne, są małe, mają ciemny kolor, chociaż hodowane są również duże gatunki przedstawicieli gatunku. Istnieją odmiany, które w warunkach mieszkania wcale nie dają kwiatów, są włączone na zapach pachnących liści.
Pelargonia ma rozgałęzioną łodygę, kolor liści może być monofoniczny lub przeplatany czerwienią, a czasami cały liść jest malinowy. Pod względem nasycenia kolorów liście są ciemnozielone i blade, lekko żółtawe. W kształcie są okrągłe z falistym obrzeżem. System korzeniowy jest potężny, co jest typowe dla roślin odpornych na suszę.
Pachnące pelargonie
Kwiatostan pachnącej pelargonii ma kształt parasola, kwiaty o pięciu płatkach.
Pelargonium zapylane przez pszczoły, w domu trzeba to zrobić ręcznie. Ta metoda ma swoje zalety: jeśli przekroczysz dwie odmiany, możesz uzyskać oryginalną, wcześniej nieznaną odmianę. Ta manipulacja obejmuje następujące kroki:
- Zbieranie pyłku z rośliny „ojca” pierwszego dnia kwitnienia;
- usuwanie pręcików z kwiatów rośliny „matki”;
- zapylenie słupka kwiatu matki drugiego dnia kwitnienia, operację tę wykonuje się za pomocą pędzla;
- powtórz procedurę następnego dnia.
Potem w miejsce kwiatów powinny być owoce. Nasiona tej rośliny wyglądają jak ziarna kawy, tylko znacznie mniejsze. Owoce są strąkami nasion o asymetrycznym brązowym kolorze, które otwierają się po dojrzeniu, a nasiona pozostają wiszące na cienkich nitkach. Muszą mieć czas na zebranie się przed kruszeniem.
Pachnące pelargonie
Opis odmian
Większość odmian pachnącej pelargonii pochodzi na bazie Pelargonium graveolens (pachnące Pelargonium). Najczęstsze odmiany to:
- Pelargonium Chocolate Peppermint (Felt). Nazwa dawała plamy na liściach koloru czekoladowego. Krzew ma wysokość nie większą niż 30 cm, pędy lekko opadające, kwiaty jasnoróżowe z fioletowym pokwitaniem. Pozostawia aksamit w dotyku, w formie są podobne do pięciopalczastego śladu łapy zwierzęcia. Krzew pachnie miętą.
- Capitolum P. Capitatum Attar of Roses - wysoki krzak o trójkątnych liściach, otoczony frędzlami. Kwiaty w kolorze liliowo-różowym.
- Curly P. Crispum Cy's Sunburst ma wyraźny zapach cytryny. Jego liście są małe, jasnozielone z pofałdowaną żółtawą granicą. Kwiaty są różowe.
- Różowa róża P. Radens Red-Flowered Rose wyróżnia się ażurowymi liśćmi i jasnoczerwonymi kwiatami. Odporny na suszę.
- Szary Sprite - barwny Pelargonium. Ceniony za wyjątkowe ozdobne liście.
Pelargonia
Cechy sadzenia i pielęgnacji pachnącej pelargonii
Ta roślina jest bezpretensjonalna, zasady kultywacji są proste i reaguje na nie z wdzięcznością.
Lepiej jest umieścić pelargonię w zachodnim lub wschodnim oknie, a na południu, gdzie bezpośrednie światło słoneczne oświetla to miejsce przez długi czas, roślina powinna być zacieniona. Z braku światła krzak traci swój atrakcyjny wygląd, rozciąga się, a liście stają się blade.
Lepiej jest kupić gotowe podłoże dla roślin domowych jako glebę, ale można je również przygotować dodając piasek do gleby ogrodowej. Na dnie garnka należy umieścić drenaż spienionej gliny, połamane cegły lub gruz.
To ważne! Jeśli mieszanina gleby została przygotowana niezależnie, należy ją kalcynować w piecu.
Idealna temperatura wynosi 20 ° C Zimą pomieszczenie z pelargonią jest wentylowane, a latem lepiej, jeśli to możliwe, doprowadzić kwiat na świeże powietrze. Temperatury poniżej 10 ° C są szkodliwe dla pelargonii.
Opieka polega na podlewaniu, nawożeniu, szczypaniu i przycinaniu.
Wszystkie rośliny pelargonii są odporne na suszę, więc nie tolerują nadmiernej wilgoci. Powinien być podlewany, gdy wyschnie wierzchnia warstwa gleby. Statek lądujący powinien być tylko 2 cm szerszy niż pomieszczenie ziemne, w przeciwnym razie w dużym pojemniku roślina wyda siły na rozwój systemu korzeniowego ze szkodą dla zielonej masy.
Zwróć uwagę! Pod tym kwiatem nie można produkować nawozów organicznych. Pasze powinny być kompleksami mineralnymi z azotem, potasem i fosforem. Częstotliwość karmienia - 2 razy w miesiącu wiosną, latem i jesienią. Nie trzeba karmić zimą, nie należy zapładniać natychmiast po przeszczepie.
Roślina jest przydatna do wody z jodem. Jest to korzystne dla wzrostu liści i kwiatów. Jedna kropla nalewki jodu w 1 litrze wody wystarcza do uzyskania roztworu o wymaganym stężeniu.
Zaleca się rozpoczęcie tworzenia krzewu od samego początku wzrostu. Polega na szczypaniu wierzchołków, tworząc nowe pędy boczne. Ta procedura pozwoli ci uzyskać zgrabny bujny krzak.
Cięcie odbywa się w listopadzie, usuwając martwe i suszone kiełki, kwiaty ottsveshie i pożółkłe liście.
Hodowla
Pelargonium można łatwo rozmnażać za pomocą nasion i sadzonek.
Nasiona pelargonii
Ucieczka jest wycinana ze szczytu krzewu, powinna mieć 4-5 liści. Zakorzenione w wodzie, jako środek pobudzający, możesz dodać sok z aloesu, drożdże lub miód. Po zakorzenieniu są sadzone w doniczkach i umieszczane z dala od bezpośredniego światła słonecznego. Z wyjątkiem terminowego podlewania nie jest wymagana inna opieka.
Trudno jest rozmnażać wiele kultur z nasionami, pachnące pelargonie nie mają do nich zastosowania. Najlepszym czasem na siew jest okres zimowy.
W sprzedaży zazwyczaj są nasiona z już usuniętymi twardymi osłonami, można je wysiać od razu. Jeśli nasiona są zbierane niezależnie, usunięcie skorupy będzie musiało być przeprowadzone niezależnie. Aby to zrobić, każde ziarno jest wcierane w papier ścierny, aż twarda warstwa zostanie usunięta. Proces otrzymywania sadzonek z nasion składa się z następujących kroków:
- przygotowanie gleby z torfu, darni i piasku;
- zaprawianie nasion epine i moczenie przez 3 godziny w wodzie;
- Nasiona wysiewa się w odstępach 5 cm, posypane warstwą gleby nie więcej niż 0, 5 cm, przykryć pojemnik folią.
Sadzonki zaczną kiełkować 2 tygodnie po wysiewie. Kiedy tworzą się na nich prawdziwe liście, zaczynają nurkować.
To ważne! Nie powinieneś spóźniać się na zbieranie, inaczej korzenie sadzonek przeplatają się i trudno będzie je rozdzielić.
Główne choroby i szkodniki
Pelargonium jest podatne na choroby takie jak sucha zgnilizna i szara zgnilizna. Nie można pozbyć się pierwszej choroby, zapobieganie jest uważnym badaniem przy zakupie sadzonki. Szara zgnilizna objawia się w postaci płytki nazębnej na liściach, a jeśli zostanie wykryta, należy natychmiast przerwać podlewanie, usunąć uszkodzone fragmenty i potraktować krzew roztworem fungicydu.
Ze szkodników wpływa mszyca i mączlik, które osiadają na wewnętrznej stronie liści. Aby pozbyć się buszu, należy umyć wodę z mydłem i spryskać środkiem owadobójczym.
Hodowla pelargonii jest prosta, a jej efektem będzie przyjemna, pachnąca na swój sposób atmosfera i komfort w domu.