Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Koza nubijska jest stosunkowo nową rasą, sprowadzoną do Rosji dopiero w 2000 roku. ze Stanów Zjednoczonych. Pierwsza wzmianka o tym gatunku zwierząt z dumnym, jak rzymski profil, pochodzi z 7500 roku pne. Już wtedy rasa ta została oswojona przez człowieka, dlatego słusznie uważana jest za najstarszą rasę udomowionych kóz. Nazwa rasy pochodzi od nazwy obszaru starożytnej Nubii, która znajdowała się między pierwszym a szóstym progiem Nilu w Afryce.
Francuzi jako pierwsi rozpoczęli hodowlę kóz, ale to Anglicy przekroczyli Nubijczyków z rasą mleczną Karaibów i sprowadzili kozy nilowe na wygląd i cechy, które posiadają dzisiaj.
Przodkami współczesnych kóz nubijskich są tylko cztery osobniki: 2 z Afryki i 2 z Indii. Angielscy hodowcy krzyżowali je z samicami miejscowej rasy angielskiej, w wyniku czego wyhodowano anglo-nubijską rasę kóz. Gatunek ten został oficjalnie uznany w 1986 roku. Dziś rasa ta jest najbardziej popularna wśród amerykańskich rolników.
Koza nubijska
Opis wyglądu
Charakterystyczną cechą zewnętrzną kozy tej rasy jest „rzymski” nos z małym guzem, długimi płaskimi wiszącymi uszami i wyrazistymi oczami. Ciało kóz jest długie i wąskie, chociaż same są dość duże. Duży wymion z długimi sutkami. Szyja i nogi są również długie i wąskie. Kozy występują w różnych kolorach: białym, czarnym, brązowym, brązowym. Na ciele może być rysunek w postaci białych lub czarnych plam. Wysokość w kłębie wynosi od 75 do 90 cm, koza ma krótkie, zakrzywione rogi. Te zwierzęta mają krótkie włosy.
Samce i samice ważą się inaczej. Z reguły waga kóz nie przekracza 55 kg, podczas gdy kozy mogą osiągnąć do 70 kg. Kobiety są wieloaspektowe, mogą pulsować trzy kozy na raz. I tak 2 razy w roku. Dzieci rosną bardzo szybko, zyskując dobrą wagę.
Zwróć uwagę! Charakter tej rasy jest dość kapryśny. Nieletni uwielbiają bawić się w psoty i płowe, starsze osoby często nękają inne kozy w stadzie, więc eksperci zalecają trzymanie ich osobno od innych odmian. I chociaż uwielbiają uwagę, nie zaleca się ufać ich pasaniu się dzieciom, ponieważ zwierzęta są aktywne i dziecku trudno będzie sobie z nimi poradzić.
Produktywność
Produktywność kóz jest duża, mogą produkować do 900 kg mleka o zawartości tłuszczu od 5 do 8% rocznie. Smakuje lekko słodko, ale przyjemnie. Szczególną wartością mleka jest to, że produkuje sery, jogurty i twarożki doskonałej jakości, ponieważ nie ma określonego miodu. Z tego powodu małe dzieci lubią pić go w surowej postaci. Ponadto mleko jest bardzo przydatne, zawiera dużo witamin i pierwiastków śladowych.
Przy jednym dojeniu kozy mogą produkować od 2 do 4 litrów mleka. Po każdym baraniu produkcja mleka z reguły wzrasta i może osiągnąć nawet 6 l / dzień.
To ważne! Ilość mleka jest bezpośrednio zależna od diety kóz, ponieważ są dość kapryśne w jedzeniu. Jeśli nie jest wystarczająco odżywczy, samice zaczną dawać mniej mleka, a poza tym jego zawartość tłuszczu i smak dramatycznie spadną.
Utrzymywanie zwierząt
Doświadczony rolnik nie odmówi utrzymania kóz tej rasy, ponieważ nie wymagają specjalnej opieki, nie ma specjalnych niuansów w reprodukcji. Ponadto, ta rasa zwierzęca, oprócz smacznego, zdrowego i tłustego mleka, ma delikatne mięso, które znacznie różni się od mięsa zwykłej kozy domowej.
„Rzymski” nos kozy nubijskiej
Jednak ze względu na termofilność opieka nad nimi w zimnych szerokościach geograficznych może stać się trudniejsza. Samara, Moskwa, regiony Twer i południowe regiony Rosji są najbardziej odpowiednie do hodowli tej rasy. Na świecie są najbardziej popularne w Etiopii, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.
To ważne! Zwierzęta cierpią na okres zimowy, dlatego powinny być dokładnie przygotowane na chłodną pogodę, ogrzewając miejsce zamieszkania. Pod tym względem hodowla w dużych gospodarstwach, ten typ kozy nie jest odpowiedni.
Jednak pomimo tych czynników hodowla kóz tej rasy na własnym podwórku w niewielkiej ilości jest dochodowym biznesem. Najważniejsze w tej branży, mądrze podchodzić do ich treści. Musisz zacząć od zakupu młodych zwierząt, ale jednocześnie upewnij się, czy sprzedawca naprawdę sprzedaje kozy rasy nubijskiej. Aby to zrobić, należy zwrócić szczególną uwagę na zewnętrzne oznaki Nubijczyków - krzywy nos i długie, płaskie uszy. Nie koliduje z próbowaniem mleka matki kozy, powinno być słodkawe, bez żadnych dodatkowych smaków.
To ważne! W celu dalszej hodowli zwierząt zyskano, młode zwierzęta powinny być kupowane od różnych hodowców, ponieważ łączenie bliskich krewnych prowadzi do niskiej wydajności.
W przyszłości należy pamiętać, że dzieci urodzone pod koniec zimy są bardziej dojrzałe i rozwinięte, dlatego kojarzenie należy przeprowadzić na początku lata. W takim przypadku niemowlęta mogą być trzymane oddzielnie od dorosłych.
Najlepszym rozwiązaniem dla utrzymania kóz jest wypas kramów, którego okres jest w przybliżeniu taki sam - pół roku na wypas, a następnie sześć miesięcy w zimnej porze w straganie. Pomieszczenia, w których zwierzęta będą trzymane w zimie, powinny być ciepłe i suche z twardą podłogą. Należy pamiętać, że kozy anglo-nubijskie praktycznie nie śpią na podłodze, dlatego warto zrobić dla nich specjalne drewniane łóżka na podwyższeniu. Jednocześnie kozy muszą być trzymane oddzielnie, ponieważ samice mogą uzyskać specyficzny zapach. W okresie zimowym pomieszczenie musi być izolowane (na przykład gałęziami iglastymi) lub wyposażone w grzejniki.
Kozie mleko można podawać podczas pierwszego karmienia dzieci.
Dieta kozia
W diecie kozy są dość kapryśne, więc dieta powinna być zróżnicowana. Oprócz czystej wody słodkiej wymagana jest sól lizuna. Procedura karmienia jest korzystnie przeprowadzana mniej więcej w tym samym czasie. Na przykład:
- o 6.00-9.00 godzin do karmienia siana lub słomy;
- o 9.00-11.00 dać kiszonkę lub słomę;
- 11.00-12.00 czas podlewania;
- o 12.00-13.00, aby dać zwierzętom skoncentrowaną paszę;
- od 4 do 6 rano ponownie siano lub słoma.
To ważne! Zwierzęta, pomimo okresów, potrzebują zielonej żywności. Dlatego, jeśli nie jest możliwe wypasanie ich w lecie, dodaj zielone gałązki i trawę do diety.
Hodowla kóz nubijskich pasujących do każdego rosyjskiego rolnika. Nie ma w tym nic trudnego, z wyjątkiem małego kłopotu z izolacją stodoły na zimę. Ale to nie problem. Ale w zamian razvodchik otrzyma smaczne mleko i doskonałe mięso.