Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Imbir, znany wielu, jest subtropikalną kulturą przystosowaną do wzrostu na otwartych glebach w gorących obszarach Azji Południowej. Każdy, kto jest przyzwyczajony do osądzania tej rośliny jedynie dzięki soczystym korzeniom, powinien mieć świadomość, że imbir należy do klasy wieloletnich roślin zielnych.
Opis kultury
Jego wysokość zwykle waha się od 50 do 100 cm, a sama ma lancetowate ulotki pokryte cienką skórą i czerwony kwiatostan podobny do ucha. Udana reprodukcja rozgałęzionych bulw imbiru jest możliwa tylko pod następującymi warunkami:
- W miejscu, gdzie w mieszkaniu ma rosnąć imbir, powinna być wystarczająca ilość ciepła i rozproszonego światła;
- Przed sadzeniem imbiru powinno być możliwe trwałe odnalezienie bulw pod wpływem tych czynników (przez około dwa dni);
- Innym obowiązkowym wymogiem jest możliwość ciągłego podlewania i obecność odpowiedniej gleby odżywczej dla rośliny.
Dodatkowe informacje. Spełnienie tych warunków zapewnia nie tylko pomyślny wzrost, ale także późniejsze kwitnienie „gościa” z odległych tropikalnych krawędzi.
Na tej podstawie uprawa imbiru na przykład na loggii w regionie moskiewskim jest prawdziwym darem dla wszystkich miłośników hodowli roślin domowych.
Taka działalność może być postrzegana jako bardzo realny lub potencjalnie możliwy wariant realizacji ich preferencji przez każdego z ogrodników.
Hodowcy i amatorzy znają wiele odmian roślin, które różnią się następującymi cechami:
- Kolor kłącza, który może być tak jasnozielony z lekko żółtawym odcieniem, i bladożółty z cienkimi żyłkami, nieco zielonkawe;
- Jego konfiguracja (lekko wydłużona lub podobna do pięści, rogów, ramienia itp.);
- Zgodnie z zapachem wytwarzanym przez owoc (z zapachem cytryny lub trawy).
Wszystkie te gatunki, których miejsce hodowli wybrało mieszkanie, mają jedną wspólną właściwość dotyczącą smaku korzeni (mają charakterystyczny ostry smak).
Imponujące rozmiary roślin
Jeśli zdecyduje się, że dom zostanie wykorzystany jako miejsce zimowania do celów zdobniczych, poczekaj rok, a następnie przeszczep kłącze rosnące w ogrodzie do garnka. To ograniczenie wynika z faktu, że może kwitnąć tylko w drugim roku i tylko wtedy, gdy będzie wystarczająco przestronny (jego wysokość może osiągnąć jeden metr).
Aby skutecznie wykiełkować imbir z korzenia, należy go wstępnie wybrać i dokładnie przestudiować zasady hodowli. Należy zauważyć, że następujące odmiany najlepiej nadają się do tych celów:
- Zerumbet (z kwiatami, bardzo przypominający róże);
- Imbir japoński (o wczesnym kwitnieniu i atrakcyjnym aromacie);
- Odmiana „Cudowna”, tworząca jasny szkarłatny ogród kwiatowy;
- Kasumunar (roślina o białych kwiatach przypominających orchideę).
Większość tych gatunków, po pierwsze, charakteryzuje się długim i bardzo pięknym kwitnieniem i może być podstawą do hodowania dekoracyjnego ogrodu kwiatowego w domu. Jednocześnie wszystkie są w stanie wytworzyć wystarczająco bogate zbiory w postaci szczególnie cennych i użytecznych kłączy.
Przydatne właściwości
Każdy może teraz kupić korzenie imbiru, ponieważ są one swobodnie dostępne w sprzedaży detalicznej. Ale wielu miłośników roślin ogrodowych marzy o tym, by hodować je samodzielnie, ponieważ głównym sekretem tego korzennego korzenia są jego wyjątkowe właściwości lecznicze.
Wszystkie wynikają z faktu, że skład imbiru zawiera dużą liczbę pierwiastków śladowych, a także wiele witamin. Jednocześnie nabrał wyjątkowego aromatu dzięki olejkom eterycznym zawartym w jego korzeniu. Leki i nalewki wykonane na bazie imbirowej pomocy w wielu chorobach przewlekłych, a mianowicie:
- W niektórych dawkach przyjmuje się je w celu przywrócenia układu trawiennego (w celu normalizacji pracy przewodu pokarmowego i zapobiegania niestrawności);
- W przypadku wykrycia chorób wirusowych lub nieżytowych korzeń leczniczy pomaga w przeciwdziałaniu procesom zapalnym, wzmacniając jednocześnie odporność pacjenta;
- Przy regularnym i odmierzonym spożyciu leki oparte na nim blokują tworzenie się skrzepów krwi, to znaczy, że jest to doskonały sposób na ochronę przed udarem (najważniejsze jest to, że technologia ich przygotowania jest przestrzegana);
- Dla kobiet korzeń imbiru jest pomocny w leczeniu chorób takich jak bezpłodność, a także łagodzi stan kobiet w ciąży podczas zatrucia.
Zauważ, że powyższa lista przedstawia tylko niewielką część problemów, które ten wspaniały produkt może obsłużyć. Wszystkie zawiłości związane z hodowlą imbiru w domu zostaną omówione poniżej.
Cechy hodowlane
Odpowiadając na pytania, jak uzyskać imbir poprzez uprawę w domu, należy zauważyć, że uprawa ta może być hodowana zarówno w ogrodzie, jak i w domu (na przykład przez dostosowanie parapetu).
Podczas hodowli w mieszkaniu imbir zazwyczaj sadzi się zimą lub wczesną wiosną. Sadzenie odbywa się na dość miękkiej, dobrze rozluźnionej glebie, co pozwoli na swobodne wyrastanie pędów.
To ważne! Na początkowym etapie uprawy tego użytecznego korzenia wolno karmić ziemię za pomocą nawozów potasowych.
Odpowiedni garnek lub inny pojemnik użyty do tego celu powinien mieć wystarczająco szerokie dno, co wiąże się ze specyfiką rozwoju systemu korzeniowego rośliny. Wyjaśnia to fakt, że wraz ze wzrostem hodowcy korzeni rośnie w szerszym zakresie, wypełniając całą wolną przestrzeń.
Rozszerzone warstwy gliny
Przed posadzeniem imbiru w przygotowanym dla niego pojemniku, na jego dnie umieszcza się warstwę drenażu z rozszerzonej gliny, nie więcej niż 4–5 cm, a następnie układa się ziemię. Dozwolone jest używanie specjalnej gleby, mieszanie jej w równych proporcjach z darnią, piaskiem i dodawanie do nich liściastej próchnicy.
Technologia lądowania
Zanim zaczniesz uprawiać imbir w domu, musisz znaleźć właściwą i jedyną prawdziwą metodę sadzenia.
Przed wyhodowaniem piernika w domu na balkonie najważniejsze jest odpowiedzialne wybranie materiału źródłowego (korzenia lub bulwy, który przede wszystkim nie powinien być przesuszony). Ponadto powinny to być małe pąki pędów (tzw. „Oczy”).
Dodatkowe informacje. Taki proces wygląda bardzo podobnie do „oka” ziemniaków i ma ten sam cel funkcjonalny.
Imbir sadzony w południowych regionach, preferuje miejsca, w których znajduje się półcień, oraz obszary oświetlone przez słońce od rana do południa. Ponadto strefa sadzenia powinna być chroniona przed wiatrem, a gleba w tym miejscu powinna być wilgotna i dobrze ogrzana.
Dodajemy, że imbir jest „kochającą” lekką rośliną, ale z drugiej strony bezpośrednie światło słoneczne padające na otwartą działkę ogrodową może być dla niej katastrofalne.
Wewnątrz imbir rośnie bardzo powoli, jeśli ma szczęście, jego kiełki mogą się uformować w ciągu kilku dni (zazwyczaj trzeba czekać co najmniej dwa tygodnie).
Korzeń powinien być sadzony na głębokość około 3 cm; podczas gdy oczy na nim są koniecznie umieszczone na górze. Następnie należy posypać ją ziemią, a następnie zalać to miejsce wodą. Po 13-14 dniach kręgosłup powinien wykiełkować pędy, których nie należy wylewać, pozostawiając je umiarkowanie wilgotne.
Pielęgnacja i czyszczenie
Po zasadzeniu imbiru najważniejsze jest dbanie o jego korzeń, który wymaga regularnego podlewania, ale w ściśle ograniczonych dawkach. Kompetentna opieka nad tą rośliną oznacza przede wszystkim dokładne monitorowanie stanu gleby, zapobiegając jej silnemu podmoknięciu i wysuszeniu.
Stan gleby
Podczas aktywnego sezonu wegetacyjnego imbir należy nawozić dziewicą, gotowaną według klasycznego schematu (1 część na 10 porcji wody, stosowana około 1 raz w ciągu 3 tygodni), a także zwilżona butelką z rozpylaczem. Miesiąc sierpień to czas zakończenia aktywnej fazy tworzenia roślin okopowych, po której nie potrzebują już intensywnej opieki.
Podsumowując, zauważamy, że pod koniec jesieni, kiedy łodygi imbiru zaczynają żółknąć, częstotliwość podlewania powinna być zredukowana do minimum, a następnie całkowicie zatrzymać nawilżanie. Po całkowitym wyschnięciu części gruntowej można rozpocząć wykopywanie bulw roślinnych.