Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Rozwój rolnictwa w Rosji wymaga wprowadzenia nowych upraw do kultury. Jedną z nich jest trawa sudańska, która ze względu na swoje właściwości odżywcze można porównać z głównymi roślinami z rodziny mięsnej. Jego uprawa wymaga pewnej wiedzy i umiejętności.

Sudan: co to jest?

Sudanowa trawa (znana również pod nazwami Sudańskie lub Sorgo Sorgo) jest jedną z odmian rodzaju kulturowego Sorghum, należącego do rodziny zbóż (bluegrass). Przedmiotowe gatunki obejmują głównie jednoroczne rośliny zielne. Roślina rośnie w formie krzewu, którego wysokość waha się od 50 cm do 3 metrów. Pędy są wyprostowanymi roślinami, gęsto liściastymi, w sprzyjających warunkach liczba łodyg sięga 120.

Zgodnie z opisem liście mają jasnozielony kolor, gładkie, lancetowate. Kwiaty rośliny ułożone są w rozłożyste kwiatostany nitkowate, których wysokość sięga 40 cm, kwiatostany mogą być opadające lub wyprostowane. Owocem rośliny jest jądro filmu, które pokryte jest specjalnymi łuskami kłoskowymi z góry.

Sudanowa trawa

Trawa sudańska charakteryzuje się silnym i dobrze rozwiniętym włóknistym systemem korzeniowym. Poszczególne korzenie wnikają w ziemię na głębokość półtora metra. W węzłach łodygi, znajdujących się na dole, w pewnym okresie zaczynają się rozwijać dodatkowe korzenie powietrzne.

Wierzchołek każdego łodygi rośliny zwieńczony jest trzema kłoskami. Dwie z nich są męskie i niepłodne, a trzecia charakteryzuje się obecnością biseksualnego kwiatu i jest zdolna do reprodukcji. Kultura jest zapylana krzyżowo.

Naturalnym siedliskiem sudańskiej trawy jest Afryka Północna (Dolina Nilu). Jako roślina spożywcza Sudańczycy uprawiani są w strefie północnych i wschodnich krajów Europy, w Europie Zachodniej, Ameryce Łacińskiej i Północnej, Indiach, Australii i Kazachstanie. W Rosji nasadzenia kulturowe sudańskiego sorgo występują na południu i południowym wschodzie europejskiej części Rosji, na terytorium Ałtaju, w regionach Dalekiego Wschodu. Tą trawą sadzone są osobne pola w regionach regionu poza Czarnoziemem i Centralnego Regionu Gleby Czarnej.

Dodatkowe informacje! Charakterystyka ziaren jest niewielka i ważona, waga 1000 nasion to tylko 8-15 g.

Sorta

Sudańczyk jest wieloletnim ziołem stosowanym w hodowli do hodowli nowych odmian, jednak badania te nie są prowadzone wystarczająco szeroko ze względu na brak zapotrzebowania na omawiane uprawy w porównaniu z innymi przedstawicielami rodziny z rodziny mięsnej. Pod tym względem liczba odmian roślin jest niewielka, a główne odmiany są uprawiane jako główne odmiany w Rosji:

  • Bor 2 . Odmiana jest wyhodowana na podstawie Wszechrosyjskiego Instytutu Badań Naukowych Hodowli Zwierząt Hodowlanych Mięsa (Orenburg) w Oktyabrsky District na poligonie doświadczalnym Brody. Krzew tworzy do 6-7 liści, 40-60 cm długości i do 2-4 cm szerokości. Kwiatostan z włosiem jest wyprostowany, rozprzestrzenia się i rozprzestrzenia, w fazie dojrzewania owoców nieznacznie zwężony. Długość kwiatostanu zmienia się na poziomie 30 cm, średnia odmiana krzewu obejmuje około 35 gałązek. Masa 1000 nasion waha się od 10-12 gramów. Odmiana charakteryzuje się zwiększoną odpornością na choroby.
  • Rocznica 20 . Pomysłodawcą tej odmiany jest Saratovskoye Scientific Production Association. Stopień krzaczastości roślin jest średni. Trzepaczka rozpościera się w piramidalnej formie. Nasiona pokryte są przezroczystą folią. Odmiana należy do kategorii wczesnego dojrzewania, ponieważ okres pierwszego cięcia występuje po 35-40 dniach od momentu masowego pojawienia się pędów. Odporność na choroby jest średnia.
  • Chishminskaya wcześnie. Odmiana jest hodowana na podstawie Baszkirskiego Instytutu Badawczego Rolnictwa. Łodyga rośliny jest stosunkowo cienka, jej wysokość jest na poziomie 1 metra. Po 40 dniach od pojawienia się pędów rośliny stają się gotowe do pierwszego cięcia, co umożliwia przypisanie odmiany grupie wczesnego dojrzewania. Odmiana jest umiarkowanie odporna na choroby.

Chishminskaya wcześnie

Odmiany te charakteryzują się stosunkowo wysokimi plonami i wskaźnikami dobrej jakości. Niemniej jednak badania naukowe w dziedzinie hodowli sudańskiej trwają, czego wynikiem była hodowla nowych odmian hybrydowych tej uprawy:

  • Strefa 6;
  • Mironovskaya 10;
  • Odessa 25;
  • Czernomorka;
  • Mironovsky 325;
  • Kamyshensky 330;
  • Novator 151;
  • Hercules3;
  • Azymut;
  • Woroneż 1;
  • Odessa 55 i Ave.

Czernomorka

Rozmnażanie roślin

Podobnie jak w przypadku większości upraw, powszechną metodą hodowli w Sudanie jest siew nasion. Ta metoda pozwala roślinom przejść na ich cechy odmianowe potomstwa. Siew odbywa się głównie wiosną, kiedy ziemia nagrzewa się do około + 10 … 12C. Metoda siewu różni się w zależności od celu uprawy.

Jeśli uprawiana jest trawa sudańska dla nasion, stosuje się uprawy szerokoliniowe, a gdy uprawia się je na siano, przeprowadza się zwykły siew. Zasadniczo przyjęta głębokość osadzania nasion wynosi około 3-4 cm, jednak na glebach o lekkim składzie wskaźnik ten wzrasta do 6-8 cm. W strefie suszonych stepów wskaźnik wysiewu Sudanu wynosi 10-14 kg / ha, aw obszarach leśno-stepowych, gdzie 500–600 mm opadów, liczba ta wynosi 25–30 kg / ha.

To ważne! Odstęp między rzędami powinien wynosić od 45 do 50 cm.

Dzięki reprodukcji sorga sudańskiego możliwe jest jego wspólne zasiewanie roślinami strączkowymi. Najczęstszą praktyką jest tworzenie wspólnych plantacji sudańskich i soi. Ta metoda jest bardziej opłacalna z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ szybkość wysiewu rośliny jest zmniejszona o około 15-20% w porównaniu z sadzeniem monowidów. Jedynym wymogiem w tym przypadku jest konieczność regularnego nawadniania, które nie powinno być nadmierne.

Sudański sorgo nie jest wymagający dla gleb i może być uprawiany na różnych typach i kategoriach gleb. Nie należy go sadzić tylko na zakwaszonych glebach. Kultura utrzymuje zawartość soli w glebie na poziomie 0, 6-0, 8%.

Sorgo Sudańskie

Właściwości sudańskiej trawy

W warunkach kulturowych sudańska trawa jest uprawiana głównie jako roślina pastewna. Jego powszechne rozpowszechnienie wynika głównie z następujących pozytywnych właściwości:

  • dobra zdolność do odradzania się;
  • zwiększona wydajność;
  • tolerancja na suszę;
  • szybki odrost po wypasie lub cięciu;
  • wysokie pasze i wartości odżywcze i właściwości.

Roślina jest bezpretensjonalna dla warunków uprawy, ponieważ jest w stanie samodzielnie uzyskać niezbędne składniki odżywcze i wilgoć dzięki silnemu i głęboko osadzonemu systemowi korzeniowemu. Kultura daje dobre plony przy uprawie na zieloną masę i siano. W tym drugim przypadku wydajność sorgo przewyższa wydajność rocznych upraw paszowych.

Zwróć uwagę! Sudańskie sorgo jest również uprawiane na kiszonkę i do wypasu.

Wartość żywieniowa Sudanu jest wyższa w porównaniu z tym samym wskaźnikiem w innych uprawach zbożowych ze względu na wysoką zawartość następujących substancji:

  • białka (ponad 10%);
  • białka (ponad 5%, więcej niż tylko rośliny strączkowe);
  • węglowodany (65-70%);
  • cukier;
  • karoten;
  • celuloza.

Roślina zawiera również szereg przydatnych makro- i mikroelementów:

  • żelazo;
  • magnez;
  • molibden;
  • potas;
  • fosfor;
  • miedź;
  • cynk;
  • mangan;
  • selen;
  • wapń.

Sudańczycy mogą poprawić zdrowie i dobrostan zwierząt. Wynika to z obecności w jego składzie następujących witamin:

  • A;
  • B1;
  • B2;
  • B5;
  • B6;
  • H;
  • PP

Zwróć uwagę! Sudan sorgo może być również uprawiany do celów siewnych. W miarę jak kultura rozkłada się w glebie, służy jako przyzwoite pożywienie dla pożytecznych robaków i mikroorganizmów. Pozwala to zwiększyć wydajność kolejnych upraw i zmniejszyć poziom choroby, co sprawia, że sudańczycy są dobrymi sideratomami.

Choroby i szkodniki

Walka z chorobami i szkodliwymi owadami w Sudanie oznacza stosowanie specjalnych fungicydów i insektycydów, a także ścisłe przestrzeganie wszystkich wymagań technologii uprawy. Główne choroby wpływające na kulturę:

  • rodzaje buntów;
  • askohitoz;
  • chalkosporoza;
  • gelmintosporioz (brązowa plama);
  • nigrosporosis;
  • czerwona bakteryjna plama.

Wśród szkodników dla Sudanu trawa jest najbardziej niebezpieczna:

  • mszyca;
  • miarki;
  • druty i pętle;
  • ćma kukurydziana (łodyga).

Szufelka

Zbiór i przechowywanie uprawy

Zbiór odbywa się w optymalnym czasie. Ziarno nie jest całkowicie pokryte wilgocią, ale jego wilgotność może wzrosnąć, co będzie wymagało dodatkowych kosztów suszenia. W uprawie kiszonki odbywa się czyszczenie na początku fazy dojrzałości wosku.

Suszenie odbywa się w taki sam sposób, jak w przypadku wszystkich upraw zbożowych. Jedyną różnicą jest to, że nasiona potrzebują słabszego przepływu powietrza. Przechowywanie odbywa się również zgodnie ze standardową techniką zbóż. Ważne jest zapewnienie normalnej wentylacji świeżego powietrza.

Trawa sudańska jest obiecująca pod względem uprawy w większości regionów Rosji. Minimalne koszty agrotechniczne pozwolą na uzyskanie wysokiej jakości i produktywnych upraw, które będą opłacalne ekonomicznie.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Prace ogrodowe