Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Czym jest róża parkowa? To jest taka róża, która została wyhodowana z dzikiej róży. Wielu uważa, że jest to uprawna dzika róża, ponieważ kwiat na zewnątrz przypomina ten kwiat. Róże parkowe zostały wyhodowane przez angielskiego hodowcę D. Austina pod koniec XX wieku, ale uważa się, że hodowano je w starożytnej Grecji. Obecnie róże parkowe są sadzone do ozdabiania miejsc i parków, tworzenia klombów i żywopłotów. Różnorodność gatunków pozwala stworzyć wyjątkowy projekt krajobrazu.

Charakterystyka roślin

W zależności od odmiany wysokość rośliny może osiągnąć 1, 5 m. Róże parkowe wyróżniają się długim i wczesnym kwitnieniem (około 2 miesięcy) i wysoką mrozoodpornością. Kwitną pod koniec maja lub na początku czerwca - przed wszystkimi innymi krzewami róż.

Dla twojej informacji! Hodowcy przynosili odmiany parkowych róż z podwójnym kwitnieniem w sezonie.

Krzewy w tych różach są obszerne i bujne. Pąki są duże, mają dużo płatków (około 100-150 sztuk), w większości odmian - frotte. Róże mają bardzo przyjemny intensywny aromat. Zapylane przez owady i wiatr.

Zgodnie z zewnętrznymi znakami i niektórymi cechami parkowa róża wygląda jak hybrydowa herbata. Oba należą do tego samego rodzaju Rosehip, mają pąki frotte, kochają światło i staranną opiekę. Ale nadal istnieją różnice - różne stopnie mrozoodporności i potrzeba przycinania.

Róża hybrydowa herbaty jest bardzo wrażliwa na zimno, podczas gdy park spokojnie zimuje nawet w regionach o surowym klimacie. Róża parkowa nie wymaga przycinania, a herbatę hybrydową należy przycinać około 3 razy w roku. Róża typu parku ze względu na swoją krzaczastość jest idealna do formowania żywopłotów, których nie można powiedzieć o hybrydowej grupie herbacianej, ponieważ jej przedstawiciele mają niewielką wysokość, ale ich kolor jest znacznie bogatszy.

Parkowe róże

Charakterystyka gatunków i odmian kultury

Róże parkowe są podzielone na liczne gatunki. Nazwy i opisy najczęściej występujących:

Floribunda

Wysokość tych róż wynosi od 30 do 100 cm, średnica pąków wynosi od 4 do 10 cm, kwitną one w środku lata i mają wiele kolorów. Najpopularniejsze odmiany:

  • parkowa róża Remy Martin,
  • Fluorescencyjny.

Owoce dzikiej róży

Dzika róża

Ich wysokość wynosi do 3 m. Na zimę wymagają schronienia przed mrozem. Wśród hodowców kwiatów ceni się:

  • róża Louise Bagnet (Louise Bugnet) - biała róża,
  • Marchenland

Musky hybrydy

Te odmiany osiągają wysokość 4 m, mają duże sferyczne pąki. Średnica kwiatów wynosi 6-8 cm, a najbardziej działające hybrydy piżmowe:

  • Elmshorn róża, znana również jako róża Elmshorn,
  • Lichterlo.

Historyczne róże (odmiany antyczne)

Lichterlo

Najczęściej ich wysokość wynosi 90-140 cm, kwiaty te mają szerokie krzewy. Róże mogą rosnąć w cieniu, mają silny aromat. Najpopularniejszą odmianą jest różowa róża Jacques Cartier.

Zarośla

Ta grupa pojawiła się 50 lat temu. Wszystkie zarośla są uważane za rodzaje krzewów. Są wysokie, niskie, pełzające, wspinaczkowe. Nie boją się mrozów. Kwitnienie tych róż jest bujne i obfite, a także długie lub powtarzane (w powtarzających się gatunkach). Aromat jest bardzo wyrazisty. Bezpretensjonalne odmiany:

  • Hope for Humanity Rose
  • Rose Moden Fireglow,
  • Rosa Ghislaine de Feligonde (Ghislaine de Feligonde),
  • Rose John Franklin (John Franklin),
  • Rose J.P. Connell (J.P. Connell),
  • Rose Agranta.

Rose Agranta.

Seria Explorer

Są to wysokiej jakości róże kanadyjskie. Przetrwa dobrze w Rosji. Odporny na choroby i szkodniki. Mają długie kwitnienie, a większość odmian powtarzają się (kwitną 2 razy w sezonie). Zapach słaby. Kolory od jasnego do ciemnoczerwonego. Wadą jest słaba odporność na długotrwałe opady. Najczęściej hodowcy kupują róże Cuthbert Grant do sadzenia, znane również jako róże Cuthbert Grant.

Róże krzewów

Ich wysokość wynosi od 25 cm do 3 m. Pędy na krzewach wieloletnich mogą być jednoroczne. Są gatunki bez kolców. Wielkość kwiatu do 80 cm średnicy. Ta grupa ma inny kolor. Pączek kulisty, stożkowaty, płaski, piwonia. Kształt buszu może być rozległy lub w formie piramidy. Najpopularniejszą odmianą z tej grupy jest Eifelzauber Park Rose.

Cechy sadzenia i pielęgnacji

Dbanie o róże nie jest trudne

Dbałość o róże parkowe jest łatwa. 1-2-letnie sadzonki z zamkniętym systemem korzeniowym są lepiej sadzone. Przed wysłaniem na otwarty teren należy sprawdzić korzenie pod kątem obecności zgnilizny. Sadzonki siedzą od siebie w odległości 70 cm, nie mniej, ponieważ park mocno krzakuje i potrzebuje miejsca.

Miejsce na róże powinno być chronione przed silnymi wiatrami i przeciągami. Lepiej jest, jeśli jest to mały stok w kierunku południowym. Nie zaleca się sadzenia w pobliżu roślin o silnym, ostrym zapachu, który zagłuszy zapach krzewu różanego. Pod drzewami nie jest też najlepszym miejscem, ponieważ tworzą one dużo cienia, którego naprawdę nie lubią róże. Ponadto nie będą wystarczającej ilości wilgoci.

Zwróć uwagę! Zdecydowanie nie zaleca się sadzenia róż parkowych na nizinach i podmokłych terenach. Nadmierna wilgotność, szczególnie podczas wiosennych deszczy i powodzi, będzie szkodliwa dla kwiatów.

Parkowa róża potrzebuje gliniastej gleby. Jeśli gleba w grządce jest gliniana, należy dodać piasek lub trochę humusu. Jeśli natomiast gleba jest piaszczysta, należy wprowadzić kompost. Jest to bardzo ważne, ponieważ dalszy rozwój siewek zależy od jakości gleby.

Możliwe jest lądowanie róż parkowych zarówno wiosną, jak i jesienią. Jednak podczas sadzenia jesienią konieczne jest ogrzanie wciąż kruchej sadzonki i pokrycie jej włókniną, ponieważ zimno i niskie temperatury systemu korzeniowego w pierwszych latach są katastrofalne. W przeciwieństwie do innych odmian, ta róża nie potrzebuje dodatkowego nawożenia w pierwszym roku życia.

Przez cały sezon ważne jest, aby stale rozluźniać glebę. W drugim roku na wiosnę można nawozić nawozy naturalne (obornik). Jesienią, przed zimnem, trzeba wypluć krzewy około 20 cm, dzięki czemu nie zamarznie i nie przetrwa dobrze zimy.

Rozluźnienie gleby

Latem częste podlewanie nie jest wymagane. Powinien być rzadki, ale obfity. Wystarczy jedno wiadro pod krzakiem 1 co 10-12 dni. Rzadkie wprowadzanie dużej ilości wody jednocześnie utwardza korzenie, które są zmuszone do szukania wilgoci na dużych głębokościach w glebie. Tak więc zimą lepiej tolerują przymrozki.

Częste i niewielkie podlewanie szkodzi tylko systemowi korzeniowemu. Z tego powodu korzenie nie rosną dobrze w ziemi, pozostając na powierzchni. Są więc podatne na zamarzanie, a przy rozluźnieniu istnieje możliwość ich uszkodzenia.

Zwróć uwagę! Tworzenie bujnych krzewów różanych wymaga pewnej wiedzy. Aby rosły w szerokości, wiosną zaleca się traktowanie krzewów stymulantami wzrostu. Wielu używa w tym celu humanu sodu.

W środku jesieni krzewy można przyciąć lub przyciąć nie więcej niż 5 cm, tylko młode, silnie wyrosłe pędy muszą szczypać i ciąć. Jeśli jest ich zbyt wiele, możesz usunąć te niepotrzebne, pozostawiając kilka najsilniejszych (5-7 szt.), Tworząc krzew zgodnie z wymaganiami: w formie kuli lub w inny sposób.

Powielanie róż parkowych odbywa się na kilka sposobów, ale najpopularniejszą opcją jest szczepienie.

Możesz wykorzenić młody pęd w ziemię, nie odcinając go od krzaka. Aby to zrobić, gałąź jest cięta w części, w której liść rośnie, pochyla się w dół i zabezpiecza rozpórką. Następnie należy posypać ucieczkę ziemi i okresowo wodę. W następnym roku możesz odciąć się od rodzimego krzewu i przenieść do innego miejsca.

Innym sposobem jest cięcie sadzonek. Pędy odcięte latem są sadzone w wilgotnej ziemi i tworzą mini szklarnię, przykrytą przezroczystą plastikową butelką. W ciągu miesiąca sadzonki można rozpylać, nie można ich podlewać. Przeszczep można wykonać w ciągu roku.

Róże do przeszczepów

Park róże, które nie wymagają schronienia na zimę

Nie powinieneś martwić się o bezpieczeństwo krzewu na mrozie, dobrze zaparuj róże, nawet jeśli nie zakrywają. Ale nawet jeśli krzak zamarzł w zimie, wkrótce nowe młode pędy wzniosą się u podstawy.

Istnieją 3 rodzaje róż, które wytrzymają zimowy chłód:

  • Średnio odporny. Może zamarzać w miejscach, w których nie ma pokrywy śnieżnej. Zaleca się zginanie krzaków do ziemi. Wśród tych rodzajów róż są Remy Martin i Elmshorn.
  • Zimowy hardy. Wytrzymaj zimę dość dobrze w pozycji pionowej, ale może zamarznąć. Należą do nich odmiany Jacques Cartier i Cuthbert Grant.
  • Absolutnie zimowy hardy. Najbardziej trwałe róże, które nie zamarzają nawet w skrajnie niskich temperaturach. Mówimy o odmianach róż Cuthbert Grant, Hope for Humanity, Morden Fireglow i Louise Bagnet.

Hope for Humanity

Główne choroby i szkodniki kultury

Najczęściej róże parkowe cierpią na następujące dolegliwości i pasożyty:

  • Mączna rosa. To jest szary kwiat na liściach lub w całym buszu. Liście zwykle wysychają i spadają. Choroba zagraża śmierci całego buszu. Do zabiegu róża powinna być spryskana roztworem siarczanu miedzi, mieszanki Bordeaux lub mieszanki mydła miedzianego.
  • Rust. Wiosną można zobaczyć guzki na łodygach i liściach. Dno na liściach tworzy puste pęcherzyki z zarodnikami grzyba, który jest czynnikiem sprawczym choroby. Obszary dotknięte chorobą są wycinane, roślina jest opryskiwana mieszanką Bordeaux, wywar z pokrzywy lub piołunu lub wody z mydłem.
  • Czarna plama. Ciemnobrązowe plamy pojawiają się na liściach z żółtymi krawędziami lub bez. Dotknięte liście są usuwane, krzew jest traktowany roztworem Foundationolu, wywaru ze skrzypu lub mieszanki Bordeaux.
  • Szara zgnilizna. Grzyb wpływa na łodygi i liście róż, które są pokryte szarym kwiatem i wydają się puszyste. Pąki na takich krzewach spadają, gniją, nie kwitną. Mogą również pojawić się małe rany, a liście żółkną i odpadają. Aby zapobiec chorobie, krzew poddaje się działaniu roztworu zawierającego mangan.
  • Owady. Różne chrząszcze, roztocza, motyle i mszyce poważnie szkodzą roślinom. Uszkodzenia są zawsze widoczne gołym okiem. Zranione liście są usuwane, owady są zbierane, a krzewy są traktowane środkami owadobójczymi (fufanon, aktar, aktellik) lub roztworami mydła. Możesz użyć bulionu tytoniu, czosnku i cebuli z pieprzem. Ktoś używa również nafty, ale wraz z nią należy przestrzegać środków bezpieczeństwa.

Róże parkowe są doskonałym wyborem dla tych, którzy nie mogą sobie pozwolić na spędzanie dużo czasu na pielęgnacji kwiatów ogrodowych. Bezpretensjonalne w uprawie, będą punktem kulminacyjnym każdego podwórka.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Kwiaty