Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Konie odgrywają dużą rolę w życiu człowieka, pełnią różne funkcje: od pomocy w rolnictwie po udział w sporcie. Są one klasyfikowane według wyglądu i ogólnej budowy ciała. W zależności od diety i odpowiednich ładunków istnieje kilka rodzajów koni:
- zanurzenie, które obejmuje ciężkie ciężarówki, konie dla rolnictwa, przewóz (inna nazwa - rymarstwo);
- jazda konna;
- pakować;
- wyścig.
Sanki obejmują belgijskie ciężko jeżdżące ciężarówki (Brabancon), światowej sławy angielski Shire, szkocką ciężką ciężarówkę (Clydesdal), Suffolk i Percheron. Najpopularniejszymi rosyjskimi rasami są: Bityug, Vladimirsky i radzieckie ciężarówki. Zwierzęta tego gatunku mają dużą budowę, grubą szyję i muskularne nogi. Są mocne i trwałe, przeznaczone głównie do transportu towarów i prac rolniczych.
Rasy koni
Liderem wśród jeźdźców są konie pełnej krwi pełnej, które biorą udział w światowych zawodach. Jednocześnie inne rasy nie biorą udziału w wyścigach, ponieważ są skazane na porażkę.
Koń wyścigowy
Do nich należą:
- Arabska rasowa;
- Akhal-Teke;
- Terek;
- trakenenskaya;
- Hannover;
- Koń ukraiński;
- Rasa kabardyjska;
- Budenovskaya;
- Anglo-Kabardyjska grupa rasowa.
Są to szlachetne zwierzęta z wdzięczną powierzchnią zewnętrzną. Są smukłe, odporne i często kapryśne w treści, trudne do dostosowania do zmian klimatu. Konstytucja jest proporcjonalna, smukłe nogi, mała głowa. Jeżdżące zwierzęta tych ras są wygodne, ponieważ płynnie przenoszą jeźdźców.
Rasy koni wyścigowych
Konie, a także konie, są najczęściej używane w zawodach sportowych. Ale w przeciwieństwie do jeździeckich, są bardziej wytrzymałe, więc mogą być używane na długich dystansach w wyścigach. Wygląd zewnętrzny tych ras jest tak szlachetny, jak jeździecki, ale ich zawartość jest mniej skomplikowana.
Te mocowania obejmują:
- Holenderski ciepłokrwisty;
- Koń westfalski;
- rasa koni irlandzkich;
- Koń holsztyński;
- oldenburg;
- francuski
Opis ras sportowych
Rasa arabska - jedna z najstarszych ras. Charakteryzuje się szlachetnym sadzeniem suchej, lekko zakrzywionej głowy, wyjątkową gładkością kroku, dlatego jest uważany za jedną z najpiękniejszych ras na świecie. Pierwszy taki koń pojawił się na Półwyspie Arabskim dzięki plemionom Beduinów w VI wieku. Te zwierzęta, choć złożone proporcjonalnie, nie są wysokie. To właśnie konie arabskie miały największy wpływ na hodowlę innych ras dla sportów jeździeckich. Ogiery tej odmiany są nadal wykorzystywane jako podstawa do hodowli.
Arab
Rasa Akhal-Teke ma bardzo spektakularny wygląd: konie mają suche, szczupłe ciało, wąską budowę, wysokie kłęby i wyraziste oczy. Grzywa jest prawie nieobecna, ogon jest rzadki. Często wśród nich są szczególnie rzadkie garnitury ze złotym odcieniem, których nie ma u innych ras. Ich ojczyzną jest oaza Akhal-Teke w południowej części Turkmenistanu. Są uważane za rasowe, ponieważ nie mieszają się z innymi krewnymi rodowodowymi.
To ważne! Natura tych koni jest trudna, często przyznają się do niego tylko właściciel. Wyróżniają się specjalną gładkością w ruchu, gdy jeździec jest niesiony.
Ogólnie rzecz biorąc, są to rozbrykane, łatwo adaptowalne zwierzęta, które nie potrzebują dużo wody. Ze względu na swoją wytrzymałość są często używane w wyścigach długodystansowych i zawodach z przeszkodami.
Holenderski koń gorącokrwisty (ciepłokrwisty) jest oficjalnie zarejestrowany w Koninklijk Warmbloed Paardenstamboek Nederland (The Royal Stud Book, KWPN). Rasa koni wyróżnia się pięknem, siłą i wdziękiem. Zwierzęta są szybkie i odporne. Są liderami wśród ras sportowych, uczestniczą w prawie wszystkich zawodach jeździeckich, w tym w skokach, jeździe, ujeżdżeniu i triathlonie.
Belgijska rasa ciepłokrwista uważana jest za idealną do uprawiania sportów jeździeckich, ponieważ jest szczególnie dobra w przeskakiwaniu przez przeszkody, chociaż jest również używana w rolnictwie ze względu na niezwykłą siłę tych zwierząt. Ich ojczyzną jest Belgia, ale w tym czasie są one również powszechne w Stanach Zjednoczonych i Europie. Pochodzą w różnych kolorach i odcieniach nasycenia: zatoka, czarna, czerwona, szara i ciemna zatoka. Na głowie często występują białe plamy. Mają silny kłąb i mocną szyję. Zad zwierząt jest długi, plecy proste, mocne nogi i potężna szeroka klatka piersiowa.
Holenderski
Rasa koni westfalskich pochodzi z regionu Niemiec zwanego Westfalią, gdzie w rzeczywistości jest nazwą. Charakteryzuje się silną sylwetką, smukłymi, muskularnymi nogami i arystokratycznym profilem. Są większe niż jazda po angielsku. Kombinezony są głównie czerwone i niedźwiedzie, chociaż są szare i czarne.
W Irlandii koń jest integralną częścią życia, tak wiele ras, popularnych nie tylko w tym wyspiarskim kraju, było tam hodowanych. Najbardziej znanym z nich jest irlandzki kolb (Tinker), irlandzki zespół sań, irlandzki gunter. Są twarde i bezpretensjonalne w treści, które zdobyły powszechną popularność.
To ważne! Konie te były używane do przemieszczania się personelu wojskowego w armiach różnych krajów świata, ale w tym czasie sprawdziły się na torach wyścigowych.
Konie holsztyńskie w Niemczech są uważane za najstarszą rasę, pierwsza wzmianka o nich pochodzi z 1225 roku. Te zwierzęta z rodowodem od dawna cieszą się uznaniem zawodowców sportu jeździeckiego i po prostu wielbicieli rasowych ogierów nie tylko ze względu na swoje osiągnięcia sportowe, ale także ze względu na ich usposobienie. Mają doskonałe właściwości fizyczne - konie są silne i trwałe. Konie wyglądają wyjątkowo zgrabnie: mają piękne lądowanie z lekko wydłużoną głową, inteligentne oczy i szeroką szyję. Jednak pomimo widocznej kruchości zewnętrznej mają silne, muskularne ciało i silny zad. Są to prawdziwi sportowcy wśród swoich krewnych. Najczęstsze konie to szara, czarna, czarna i ciemna zatoka. Stosowane są nie tylko w zawodach, ale także podczas uroczystych wycieczek, ponieważ te konie wyglądają bardzo imponująco.
Koń oldenburski ma ciekawą historię pochodzenia. Jego wybór dotyczył jego czasów, Johanna Szóstego, hrabiego Oldenburga za 1500 lat. Przekroczył andaluzyjskich, duńskich i neapolitańskich zawodników. Wynik spełnił wszystkie oczekiwania. Dziś rasa ta jest niezbędnym uczestnikiem wielu konkursów. Konie praktycznie nie różnią się pod względem zewnętrznym od ras holsztyńskich i hanowerskich - te same wdzięczne. Ale mają swój własny zapał - szlachetną postawę i wytrzymałość. Występują w szerokiej gamie kolorów. Głowa jest trochę duża dla ciała, plecy są szerokie i proste, ale ogólnie wyglądają pięknie z wyraźnym profilem.
Koń ukraiński
Ukraińska jazda różni się od innych zawodników bezpretensjonalną treścią i zaskakującą wytrzymałością w porównaniu z kongenami z ras jeździeckich. Te konie są posłuszne, łatwe do trenowania, mają wysokie sportowe cechy i dobry humor. Wyglądają elegancko i szlachetnie. Maski są najbardziej zróżnicowane: zatoka, czerwień, czerń, czasami szarość i skóra bydlęca. Ich ojczyzną jest Ukraina, w tym czasie dorastają w Aleksandrii, Jagiełnitskim, Łozowskim (Dnipro) i stadninach Derkulskiego. Obszar dystrybucji to głównie terytorium Ukrainy, Białorusi i Rosji. Konie tej rasy mają prosty grzbiet, proporcjonalną głowę, szeroką klatkę piersiową, masywne silne ciało i dość długi zad. Posiadają najlepsze cechy profesjonalnych jeźdźców: energiczny, wytrzymały, szybki.
To ważne! Jazda ukraińska ma wiele zalet w stosunku do jazdy konnej. Są nie tylko silne, ale bezpretensjonalne w utrzymaniu i łatwo przystosowują się do różnych warunków, co czyni je wygodnymi w utrzymaniu dla hodowców koni w dowolnym miejscu.
Jazda francuska, czyli Celles, pochodzi z Normandii (Francja). Pojawił się w ubiegłym stuleciu w wyniku krzyżowania się angielskiej pełnej krwi i konia normańskiego. Ma domieszkę koni arabskich, angielskich i francuskich kłusaków. Zewnętrznie ten koń wyścigowy jest atrakcyjny z dobrze rozwiniętymi mięśniami. U zwierząt długie nogi ze względu na to, co bardziej objawia się jako skoczkowie w zawodach. Ich charakter jest spokojny, łagodny, rzadko wykazuje agresję. Zazwyczaj są to kombinezony, ale są też czerwone osobniki.
Konie są stałymi towarzyszami człowieka bez względu na to, jaką funkcję pełnią. Te inteligentne zwierzęta nadają się nie tylko do pracy z ciężkimi ciągami lub jeźdźcami konnymi, ale często są wykorzystywane do celów terapeutycznych w rehabilitacji osób z poważnymi chorobami. W tej dziedzinie okazali się dobrymi terapeutami.