Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Koniczyna jest rośliną, która jest dobrze znana na całym świecie ze swojej paszy i właściwości leczniczych. Kultura rośnie szeroko w warunkach naturalnych, może być uprawiana w środowisku kulturowym w ogrodzie w pobliżu domu lub domku. Przy normalnej uprawie musisz wiedzieć, czym jest koniczyna, co jest przydatne dla koniczyny dla osoby, gdy koniczyna kwitnie, itp.

Koniczyna: opis rośliny

Koniczyna (nazwa łacińska - Trifolium) to rodzaj roślin należących do rodziny ćmy. Koniczyna jest rośliną jednoroczną lub wieloletnią, jej system korzeniowy jest włóknisty, u niektórych gatunków staje się drzewny. Liście są głównie ternate, w niektórych przypadkach są rośliny z czterema ulotkami lub ręką. Postacie charakteryzują się membraną, większość z nich jest gęsto zespolona.

Kwiaty mają głównie czerwony lub biały kolor, w rzadkich przypadkach mogą być wielokolorowe. Są one małe, zazwyczaj reprezentują kuliste głowy, które stanowią ich główną zewnętrzną różnicę w stosunku do innych kultur z rodziny roślin strączkowych. Kwiaty w niektórych przypadkach pokryte dwiema lub jedną ulotką powierzchniową. Pytany o rodzaj koniczyny kwiatostanowej można powiedzieć, że kwiaty są najczęściej ułożone w kwiatostany racemozy lub baldaszkowate, w rzadkich przypadkach ułożone oddzielnie.

Koniczyna

Owocem jest bob, w którym umieszcza się 1-2 nasiona, w rzadkich przypadkach - więcej. Bob zostaje ujawniony stosunkowo późno, a czasami nie jest ujawniany. Nasiona są małe, są podłużne lub w kształcie kuli.

Najczęstszym gatunkiem tego rodzaju jest koniczyna łąkowa, koniczyna czerwona. Kultura jest szeroko rozpowszechniona w całej Europie, z wyjątkiem regionów arktycznych. Sadzenia znajdują się również w Maroku, Algierii, Tunezji i innych państwach Afryki Północnej, a także w Azji Środkowej i Zachodniej oraz Ameryce Północnej. W Rosji kultura rośnie na całym europejskim terytorium Rosji, a także na Syberii, Kamczatce i reszcie Dalekiego Wschodu. Koniczyna łąkowa zwykle rośnie w naturalnych warunkach na otwartych terenach, takich jak średnio wilgotne łąki, przydrożne tereny, puste działki, pustynie i leśne polany, pola jako chwasty.

Inne znane rodzaje koniczyny to:

  • fioletowa koniczyna;
  • koniczyna łubinowa;
  • koniczyna truskawkowa;
  • pole;
  • różowy;
  • pełzanie;
  • góra;
  • wąskolistny itp.

Dodatkowe informacje : W niektórych regionach koniczyna nazywa się „papką”.

Do której rodziny roślin należy koniczyna?

Na pytanie, do której rodziny należy koniczyna, możemy powiedzieć, że roślinę należy przypisać rodzinie strączkowej. Dowodem na to jest typowa dla roślin strączkowych zdolność koniczyny do wiązania azotu.

Rodzaje i odmiany

W warunkach kulturowych szeroko uprawiane są dwie główne odmiany koniczyny łąkowej: dwuskrzydłowe, wcześnie dojrzewające i jednopunktowe, późno dojrzewające. Pierwsza kategoria obejmuje rośliny charakteryzujące się przyspieszonym rozwojem i zwiększonym wzrostem masy wegetatywnej. Takie rośliny rozgałęziają się bardziej i mają gęstsze liście. Cechą tej odmiany jest zdolność do tworzenia następstw.

Koniczyna czerwona

Rośliny późno dojrzewające różnią się od wczesnego dojrzewania na poziomie morfologicznym - mają bardziej wydłużone przylistki i zwiększoną liczbę przylistków, których liczba waha się od 7 do 12. Takie rośliny dają wyższy plon na pierwszym rzucie, ale później praktycznie nie są w stanie tworzyć następstw. Rozważany wariant ma wyższy opór zimowy.

Najpopularniejszymi odmianami koniczyny łąkowej są:

  • Bursztyn Odmiana wczesnego dojrzewania, odporna na gnicie korzeni i raka. W sezonie wegetacyjnym przyczynia się do 2-3 koszenia;
  • Odporny. Odmiana białoruskiej hodowli, dojrzewająca we wczesnych stadiach i wyróżniająca się zwiększoną odpornością na zimę. W sezonie wegetacyjnym daje 2 sadzonki i wyróżnia się odpornością na wysoką wilgotność;
  • Maro. Odmiana średnio wczesnego dojrzewania, uzyskana w Niemczech. Odporny na choroby systemu korzeniowego i raka;
  • Pratzavnik. Białoruska odmiana, charakteryzująca się wysokim poziomem produktywności i odporności na suszę. Odporny na wyleganie, w sezonie wegetacyjnym daje średnio dwa sadzonki;
  • Długoterminowy. Odmiana została uzyskana w wyniku celowego krzyżowania się wczesnowiecznych i przedkarpackich odmian słuckich na 33. Ma wysoką wydajność i mrozoodporność, dojrzewa na wczesnym etapie. Daje trzy sadzonki na cały sezon wegetacyjny;
  • Tarnopol-2. Odmiana jest hodowana na Ukrainie, odporna na niekorzystne czynniki okresu zimowego, dojrzewa wcześnie i ma zwiększoną produktywność. W sezonie daje 2-3 cięcia;
  • Renova. Odmiana o wysokiej wydajności, charakteryzująca się odpornością na suszę. Na sezon daje 2 cięcia.

Renova

Inne popularne odmiany czerwonej koniczyny w naszym kraju to:

  • Yaskravy;
  • Mereya;
  • Słucki;
  • Demena;
  • Wczesny-2;
  • Weteran;
  • Amos;
  • Vityaz;
  • Dolina;
  • Obywatel Witebska;
  • Minsky;
  • Tsudovna;
  • Trio;
  • Altyn;
  • Zielony;
  • Hefajstos i inni

Jak mnoży się koniczyna

Kultura rozmnaża się głównie metodą nasienną. Podział wegetatywny można zastosować do poszczególnych odmian, ale takie rośliny przeżywają gorzej. Nasiona wysiewa się na głębokość 2 cm przed zimą lub wiosną po zimowym rozwarstwieniu.

Gdzie rośnie koniczyna

Koniczyna jest rośliną dobrze rosnącą na różnych odmianach gleby, ale najlepszym rozwiązaniem są gliny, gliny piaszczyste, czarnoziemy i szare gleby leśne. W obecności nawadniania kultura rośnie na wszystkich glebach i podczas łagodzenia, nawet na torfowiskach. Gleby gliniane są do tego najmniej odpowiednie. Gleba powinna być wystarczająco zwilżona, ale nadmiar płynu jest również szkodliwy.

Uwaga: Szczawik jest kwiatem przypominającym wyglądem koniczynę, ale należącym do innej rodziny.

Koniczyna: właściwości roślin

Właściwości lecznicze koniczyny są dobrze znane na całym świecie. Jej liście i kwiatostany zawierają znaczną ilość substancji leczniczych i zdrowych, w tym:

  • karoten;
  • taniny;
  • tłuszcze i olejki eteryczne;
  • kwas salicylowy;
  • flawonoidy;
  • fitoestrogeny;
  • celuloza itp.

Zawiera włókno

Koniczyna znalazła zastosowanie w przygotowywaniu różnych leków, mieszanin, syropów. Jest składnikiem wielu preparatów ziołowych. Na jego podstawie stosuje się domowe napary, wywary, nalewki, a także świeżo wyciskany sok. Substancje te są stosowane do płynów, mielenia, płukania, kąpieli leczniczych. Wegetatywne części koniczyny dodaje się do następujących produktów:

  • maść;
  • płyny;
  • środki do leczenia chorób skóry i prania;
  • proszki;
  • szampony

Omawiana kultura ma następujące korzyści zdrowotne:

  • napotny;
  • antyseptyczny;
  • wykrztuśny;
  • ściągający;
  • moczopędny;
  • żółciopędny;
  • przeciwzapalny;
  • hemostatyczny

Przy pomocy naparów i wywarów opartych na roślinach koniczyny możliwe jest uwolnienie organizmów od nagromadzonego nadmiaru płynu. Ponadto napoje te są używane do płukania w walce z dusznicą, zapaleniem dziąseł i zapaleniem jamy ustnej.

Maść na bazie koniczyny

Wewnętrzne stosowanie bulionów kakaowych jest szeroko stosowane w medycynie tradycyjnej w walce z takimi chorobami i problemami z ciałem, takimi jak:

  • choroby dróg żółciowych i nerek;
  • kamica moczowa;
  • astenia;
  • gruźlica płucna;
  • zatrucie;
  • hemoroidy;
  • zapalenie pęcherza i przydatków;
  • zawroty głowy, bóle głowy;
  • niedokrwistość;
  • krzywica;
  • krwawienie o różnym charakterze.

Ze względu na przeciwdrobnoustrojowe działanie koniczyny może być stosowany w walce z miażdżycą i układem sercowo-naczyniowym. Roślina zawiera flawonoidy, które mają następujące korzystne działanie na organizm:

  • normalizacja procesów metabolicznych;
  • zapobieganie przedwczesnemu starzeniu się;
  • nasycenie tlenem tkanki;
  • normalizacja metabolizmu tłuszczów.

Dodatkowe informacje! Stosowanie balsamów na bazie wywaru może powstrzymać bóle głowy i migreny. Pacjenci twierdzą, że roślina pod tym względem może stworzyć cud.

Produkty na bazie koniczyny mają pozytywny wpływ na organizm ludzki, co przedstawia się następująco:

  • poprawia się stan żył i innych naczyń;
  • obniża ciśnienie wewnątrzczaszkowe i ciśnienie krwi, a także poziom cholesterolu;
  • ściany naczyń są wzmocnione;
  • zawartość hemoglobiny wzrasta.

Szczególnie skuteczna koniczyna łąkowa przejawia się w walce z rakiem. Leki oczyszczają krew i śluz, hamując powstawanie nowych komórek nowotworowych.

Przeciwwskazania

Koniczyna i produkty lecznicze na jej podstawie nie są zalecane do stosowania w następujących przypadkach:

  • zakrzepowe zapalenie żył;
  • biegunka;
  • ciąża;
  • żylaki;
  • rak zależny od estrogenu;
  • alergia i idiosynkrazja;
  • niedawno doznał zawału serca lub udaru mózgu.

Przy długotrwałym stosowaniu tego narzędzia u mężczyzn istnieje ryzyko zmniejszenia siły działania, a u kobiet - ryzyko cyklu miesiączkowego.

Służy do biegunki

Choroby i szkodniki

Najbardziej niebezpieczne dla koniczyny są choroby takie jak:

  • Fusarium;
  • rdza;
  • antraknoza;
  • askohitoz;
  • plamienie koniczyny brązowej;
  • tyfuloza;
  • rak;
  • bakterioza korzeniowa;
  • pleśń koloru;
  • mozaika mieszkalna.

W leczeniu tych chorób najczęściej uciekają się do stosowania odpowiednich fungicydów, stosowanych zgodnie z instrukcjami. Jako działanie zapobiegawcze zaleca się ścisłe przestrzeganie technologii uprawy, w szczególności w celu uwzględnienia szybkości wysiewu, prekursorów, nawadniania i nawożenia itp. Choroby wirusowe zazwyczaj nie można leczyć lekami chemicznymi, dlatego jeśli są obecne, zaleca się usunięcie chorych z poletka i spalenie.

Przeciwko szkodnikom owsianki zazwyczaj walczą z insektycydami. Najbardziej niebezpieczne szkodniki owadów w tej uprawie to:

  • ćma łąkowa;
  • fitonomus;
  • żółtodzioby i małe zjadacze nasion;
  • ryjkowiec itp.

Przydatne informacje

Czerwona koniczyna - to wspólna roślina spożywcza na całym świecie, w tym w Rosji. Koniczyna łąkowa jest zwykle uprawiana w warunkach kulturowych właśnie w tym celu, ponieważ bakterie w jej systemie korzeniowym są symbiotycznie związane z azotem, co oznacza, że masa wegetatywna zostaje nasycona białkami.

Dodatkowe informacje: Koniczyna czerwona jest również ważną rośliną do produkcji miodu i rośliny odżywczej dla wielu owadów, ze względu na obecność miodu w kwiatach.

Niektóre części rośliny mogą być spożywane. Tak więc kwiaty i liście są suszone i dodawane do herbaty. Świeże kwiaty można stosować na przykład w sałatkach. Świeże liście mogą być również używane w żywności, mimo że mają nieprzyjemny smak.

Pozytywne właściwości koniczyny decydują o jej popularności jako rośliny uprawnej. Dzięki pewnej wiedzy i umiejętnościom proces ten nie będzie niczym skomplikowanym i pozwoli na uzyskanie plonów o wysokiej jakości.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Jadalne zielenie