Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Roślina rabarbaru to uprawa w ogrodzie warzywnym ze starożytną historią uprawy. Rośliny ojczyste to obszary środkowych Chin, gdzie uprawiane są od kilku tysięcy lat. Po raz pierwszy rabarbar jest wymieniany w annałach zielarzy z czasów prehistorycznych na długo przed naszą erą. Od tego czasu roślina z powodzeniem „osiadła” w innych krajach i kontynentach, gdzie uprawia się ją wszędzie. Jest szczególnie popularny w krajach europejskich i bałtyckich, gdzie szczególnie podoba się lekko kwaśny i delikatny smak różowych ogonków.

Charakterystyka i opis

Roślina rabarbaru należy do rodziny gryki i ma ponad 50 gatunków. Kultura należy do roślin typu ogrodowego, jest wykorzystywana jako owoc w świeżej i przetworzonej formie.

Pyszne scapes

Botaniczny opis warzyw:

  • Rabarbar jest klasyfikowany jako rodzaj ziół;
  • Zewnętrzna część w postaci zielonych falistych liści późną jesienią gaśnie, a podziemne korzenie pozostają w ziemi na zimę;
  • Gdy na początku wiosny sadzi się nasiona w nasionach, pojawiają się małe kiełki, które później zamieniają się w małe rośliny o liściach w postaci rozety;
  • Roślina na zimę jest pokryta ziemią i pokryta śniegiem z góry;
  • W trzecim roku trawa rabarbarowa z małej sadzonki zamienia się w dorosłą roślinę;
  • Korzeń rabarbaru jest duży z dobrze rozgałęzionym systemem otwartym. U dorosłego warzywa masa korzenia osiąga 5 kg;
  • Wzrost warzyw rozpoczyna się wczesną wiosną, kiedy ziemia trochę się rozgrzewa. Jeśli wiosna jest ciepła, następuje gwałtowny rozwój buszu. W okresie wiosennych powrotów mróz spada tempo wzrostu;
  • Roślina zaczyna kwitnąć po wzroście łodyg kwitnących, co zbiega się z rozwojem zielonych liści;
  • Najlepszymi miejscami do uprawy są otwarte, dobrze oświetlone obszary słońca. Rabarbar dobrze toleruje zacienienie i jest uważany za roślinę tolerującą cień;
  • Roślina kochająca wilgoć nie toleruje wód stojących i gruntowych, które niekorzystnie wpływają na korzenie;
  • Opuszczanie jest najprostsze: polega na szybkim rozluźnieniu gleby i podlewaniu.

Ziemia

Do sadzenia zaleca się wybór dobrze przepuszczalnych gliniastych gleb, a także mieszanki gliny i czarnej gleby, które zawierają dużą ilość składników odżywczych.

Aby zwiększyć użyteczność łodyg i usunięcie nadmiaru kwasu szczawiowego, rabarbar, gdy nadejdzie czas zbiorów, musi zostać przetworzony przez oddzielenie liści od sadzonek.

Jest interesujący. Rabarbar świetnie nadaje się do robienia wyśmienitych sałatek, duszonych owoców, deserów, dżemów i przetworów.

Sorta

Niedawno na półkach i oknach sklepów warzywnych można zobaczyć niezwykłą roślinę - ogonki, coś podobnego do selera. Niewielu ludzi wie, jak używać liści rabarbaru. Aby zrozumieć, czym jest rabarbar i co wyjaśnia jego dużą popularność w Europie, zaleca się zapoznanie z jego niesamowitą właściwością napełniania ludzkiego ciała składnikami odżywczymi, mikroelementami i witaminami. Jedynie łodygi i ogonki rośliny są zjadane, reszta zieleni uważana jest za niejadalną.

Obecnie prowadzone są znaczące prace selekcyjne z rabarbarem ogrodowym i uprawiane są nowe odmiany o różnym kolorze i rozmiarze smacznych ogonków.

Rabarbarowy Tangut

Rabarbar

Zgodnie z klasyfikacją międzynarodową roślina jest oznaczona łacińską nazwą Rheum tanguticum i należy do rodziny Grechishny.

Opis botaniczny jest podobny do opisu podobnego typu rabarbaru Planiform:

  • Potężny system korzeniowy;
  • Część naziemna składa się z prostych cylindrycznych trzonów pustych wewnątrz, z czerwonymi plamami na zewnątrz;
  • Wysokość dorosłego krzewu sięga 2 metrów;
  • Liczne kwiaty o małych rozmiarach są zbierane w dużych kwiatostanach, takich jak wiechy do 50 cm długości;
  • Roślina zaczyna kwitnąć w połowie lata w drugim roku życia;
  • Po kwitnieniu zamiast kwiatów pojawia się mała skrzynka nasienna w postaci trójskrzydłej nakrętki z trzema twarzami o brązowo-czerwonym odcieniu.

Według rejestru Flora of Russia ten rodzaj warzyw uważany jest za „krewnego” rabarbaru Palmatins, który ma łacińską nazwę Rheum palmatum. Ich różnica polega na głębokości cięć liści i kształcie gałęzi kwiatostanów.

Rabarbar Noble

Szlachetny rabarbar

To warzywo uważane jest za najbardziej niezwykłego członka rodziny rabarbarów. Roślina rośnie na kamienistych placach górskich regionów Himalajów, Tybetu, Afganistanu, Nepalu i Indii. Aby zrozumieć, jak wygląda rabarbar Noble, zaleca się podziwianie fotografii z alpejskich trawników górskich.

Opis i właściwości Rheum nobile:

  1. Wieloletnia roślina zielna o maksymalnej wysokości osobników dorosłych do 2 metrów;
  2. Korzeń jest mięsisty i rozległy;
  3. Bezpośrednie mocne łodygi o odcieniu czerwonym i czerwono-zielonym;
  4. Liście w pobliżu korzenia przekraczają obwód 20 cm, z gęstą skórzastą zielenią nasyconego zielonego koloru z czerwonymi żyłami;
  5. Górna część liści ma niewielkie rozmiary, jest wklęsła i ma barwę słomkową koloru żółtego lub kremowego z różową obwódką;
  6. Szlachetny rabarbar kwitnie w małych zielonych kwiatach, które w dużych ilościach tworzą gęstą luksusową trzepaczkę;
  7. Owoce, podobnie jak „Tangut”, mają postać małego orzecha ze skrzydłami o czerwonawym odcieniu. Ze względu na atrakcyjny dekoracyjny wygląd, ta odmiana jest często wykorzystywana do dekoracji ogrodów przydomowych.

Rabarbar Noble nie może się pochwalić specjalną zimową odpornością. Temperatury zimowe poniżej -18 stopni niekorzystnie wpływają na warzywa. Dlatego w naszym kraju ta odmiana jest rzadkością.

Rabarbar Ałtaj

Rabarbar Ałtaj

Dziki typ kultury warzywnej jest wymieniony w Czerwonej Księdze rzadkich gatunków roślin. Obszar dystrybucji to południowa część Syberii, Terytorium Ałtaju, Góry Sajan i Transbaikalia. Rośnie na skalistych nasypach i skalistych zboczach górskich pasa alpejskiego.

Cechy botaniczne odmiany:

  • Wieloletnia roślina zielna o wysokości sięgającej 2 metrów;
  • Soczyste, mięsiste liście wyglądają jak pokrywa łopianu;
  • Krótki i mięsisty kłącze;
  • Basal duży liść zaokrąglony w kształcie jajka na długim ogonku;
  • Kwitnienie rozpoczyna się w trzecim roku po posadzeniu. Małe kwiatostany o prawidłowej formie białych, zielonych lub różowych odcieni są zbierane w dużych wiechach;
  • Roślina kwitnie w lipcu;
  • W miejsce kwiatów trójścienne czerwone orzechy uformowane są małymi skrzydłami.

Rabarbar Ałtaj można znaleźć w ogrodach botanicznych stolicy i większych miastach Syberii. Roślina jest uprawiana jako kultura warzywna i lecznicza.

Rabarbar Livingston

Sortuj

Wśród tradycyjnych odmian kultury warzywnej stale pojawiają się nowe odmiany hodowli krajowej i zagranicznej. Na przykład możemy rozważyć rabarbar wielkokwiatowy z fińskiej selekcji Livingstone, łacińska nazwa to „Rheum hibrudum Livingstone”.

Główną różnicą w stosunku do innych odmian jest czas dojrzewania uprawy. Powstawanie ogonków liściowych z soczystą i delikatną miazgą występuje jesienią, po ustaniu letniego upału, co ma pozytywny wpływ na skład biochemiczny miazgi. Poprzez zmniejszenie ilości kwasu szczawiowego poprawia smak kultury warzywnej Livingstone. Jadalne, delikatne i smaczne ogonki można wykorzystać jako przysmak w świeżej formie. W krajach europejskich ta odmiana tak bardzo lubi, że wielu rolników zajmuje się jej uprawą, dostarczając świeży rabarbar z pól do miasta i na stół mieszkańców miast. Używanie korzeni jest zabronione, ponieważ może uszkodzić organizm.

Właściwości kulturowe

Aby dowiedzieć się, jak rabarbar jest przydatny i na czym polega jego rosnąca popularność, zaleca się zapoznanie z dobroczynnymi i leczniczymi właściwościami warzyw. Jedz soczyste ogonki i łodygi roślin. Te części są nasycone kwasem jabłkowym, cytrynowym, szczawiowym, bursztynowym i innymi kwasami, które są tak niezbędne dla ludzkiego organizmu. Rabarbar zawiera składniki mineralne w postaci fosforu, magnezu i wapnia. Ponadto, ze względu na wysoką zawartość różnych witamin, ta uprawa warzyw jest zasłużenie nazywana zieloną apteką. Ogonki są bogate w witaminy A, B, C, E i przydatne substancje, takie jak karoten, pektyna i tanina.

Zmontowane

Ponadto rabarbar roślinny jest jedynym produktem zawierającym rzadki lek - witaminę K. 100 g produktu roślinnego zawiera 30% dziennego zapotrzebowania tej witaminy. Ponieważ roślina jest produktem niskokalorycznym (zawiera tylko 16 Kcal), jej spożywanie nie ma przeciwwskazań, a pyszne korzenie można bezpiecznie jeść bez obawy o uzyskanie dodatkowych kilogramów. Jedna łodyga ważąca 100 g zawiera 0, 7% białek, 2, 5% węglowodanów i tylko 0, 1% tłuszczów.

Według farmakognozji, jednej z najstarszych nauk farmaceutycznych, która bada leki i produkty pierwotnego przetwarzania roślin, stosowanie rabarbaru jest pokazane w wielu chorobach, więc to warzywo jest bardzo przydatne do jedzenia.

Zalety roślin rabarbaru:

  1. Stosowanie ogonków i łodyg ma korzystny wpływ na narządy moczowe i łagodzi różne obrzęki;
  2. Poprawa układu trawiennego;
  3. Zwiększa się strawność spożywanego pokarmu, co ma pozytywny wpływ na dynamikę przewodu pokarmowego;
  4. Służy jako doskonały sposób na podniesienie osłabionej odporności, z niedokrwistością, utratą siły i przewlekłym zmęczeniem;
  5. Wzmacnia mięsień sercowy i ściany naczyń;
  6. Jest stosowany w chorobach nerek i wątroby;
  7. Dotlenia tlen;
  8. Dzięki zawartości substancji antyoksydacyjnych rabarbar pomaga odmłodzić organizm;
  9. Poprawia skład krwi;
  10. Stosowanie rabarbaru jest wskazane w przypadku chorób układu oddechowego i chorób płuc.

Istnieje wiele popularnych przepisów przy użyciu tego warzywa. Jako przykład, możesz rozważyć domowy środek na rozstrój żołądka. Aby to zrobić, weź proszek z suszonych korzeni rośliny i weź pół łyżeczki przed jedzeniem. Lek należy popijać dużą ilością ciepłej wody. W medycynie ludowej często stosowano nalewkę alkoholową z suszonych korzeni rośliny, co nie jest trudne do samodzielnego wykonania.

Przeciwwskazania stosować rabarbar

Pomimo doskonałej „historii” przydatności, istnieją przeciwwskazania do stosowania rabarbaru.

Co to jest i dlaczego nie wszyscy mogą korzystać z tego niesamowitego warzywa, musisz dokładnie przeczytać:

  • Nie wolno podawać rabarbaru dzieciom poniżej 10 lat;
  • Ograniczono stosowanie osób z kamicą moczową i chorobami kamicy żółciowej;
  • Nie wolno stosować ze zwiększoną kwasowością soku żołądkowego;
  • Istnieje zakaz stosowania ogonki liściowej w następujących chorobach: zapalenie pęcherza moczowego, larea, zapalenie pęcherzyka żółciowego, reumatyzm, cukrzyca, zapalenie otrzewnej, dna moczanowa;
  • Naczynia rabarbarowe nie są zalecane podczas ciąży i karmienia piersią;
  • Nie wolno stosować w przypadku niedrożności jelit.

Powinieneś wiedzieć! Niektóre gatunki liści rabarbaru mogą być trujące.

O szkodnikach

Rabarbar, podobnie jak wszystkie uprawy warzyw, może być dotknięty przez szkodniki, w szczególności przez robaka rabarbarowego, gałkę ziemniaczaną, chrząszcze i larwy, a także tlącego się. Aby się ich pozbyć, należy spryskać rośliny wodnym roztworem pyłu tytoniowego w ilości 4-5 g na 1 m².

Innym ważnym wrogiem tego warzywa jest mączniak prawdziwy. Ta choroba wirusowa jest charakterystyczna dla obszarów o wilgotnym klimacie i wpływa na wiele upraw warzyw. Najlepszym lekarstwem na mączniaka prawdziwego jest spryskiwanie roślin 1, 5% roztworem mieszanki Bordeaux.

Aby osiągnąć cel ochrony rabarbaru przed szkodnikami i chorobami wirusowymi, zaleca się profilaktyczne leczenie gleby słabym roztworem manganu lub mieszanki Bordeaux.

Bez względu na to, który lek zostanie wybrany w celu ochrony rabarbaru przed ewentualnymi chorobami i szkodnikami, rabarbar hojnie „podziękuje” ogrodnikowi za zużytą siłę roboczą przy pomocy smacznych, soczystych i bardzo zdrowych ogonków liściowych.

Wideo

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Jadalne zielenie