Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Większość ludzi nigdy nie myśli o liniach energetycznych wokół nich. Najczęściej taka postawa wynika z braku praktycznego zastosowania tej wiedzy w życiu codziennym, jednak w niektórych sytuacjach taka świadomość może uchronić przed porażeniem prądem, a nawet uratować życie. Dlatego w następnej kolejności zastanowimy się, jak określić napięcie linii energetycznych za pomocą dostępnych współczynników.

klasyfikacja VL

Specjaliści z dziedziny elektrotechniki doskonale znają się nie tylko na serwisowanych instalacjach elektrycznych, ale także na zasadach bezpieczeństwa, których należy przestrzegać podczas wykonywania prac i przebywania w pobliżu trasy linii napowietrznej.Jeśli jednak pojęcie bezpieczeństwa elektrycznego w zakresie eksploatacji instalacji elektrycznych jest Ci obce, to wszelkie próby łowienia pod podporami linii napowietrznej lub wykonywania jakichkolwiek czynności załadunkowo-rozładunkowych w strefie chronionej mogą zakończyć się niepowodzeniem.

Aby zapobiec porażeniu prądem, wszystkie Twoje działania muszą być wykonywane w bezpiecznym miejscu. Aby zdefiniować tę przestrzeń lub strefę linii energetycznej, musisz mieć przynajmniej podstawową wiedzę na temat istniejących odmian.

Wszystkie linie przesyłowe można podzielić na kilka kategorii w zależności od wartości napięcia znamionowego:

  • Niskie napięcie - są to linie elektroenergetyczne służące do dostarczania napięcia do 1 kV, najczęściej 0,23 i 0,4 kV;
  • Napięcia średnie - o napięciu znamionowym 6 i 10 kV stosowane są z reguły w sieciach dystrybucyjnych do zasilania obiektów na odległość do 10 km, przy napięciu 35 kV do zasilania wsi, przesyłania energii elektrycznej między nimi;
  • Wysokie napięcie - są to linie energetyczne sieci elektrycznych między miastami, podstacje 110, 154, 220 kV;
  • Ultrahigh - w nich przesyłane jest napięcie na duże odległości o wartości nominalnej 330 i 500 kV;
  • Ultrawysoka - służy do zasilania z elektrowni do węzłów dystrybucyjnych, przesyłania napięcia o wartości nominalnej 750 lub 1150 kV.

Ze względów bezpieczeństwa dla każdego rodzaju linii podany jest odstęp wzdłuż napowietrznych linii elektroenergetycznych, zarówno na stałe, jak i podczas wykonywania jakichkolwiek prac. Wartości te reguluje punkt 1.3.3 „Zasad ochrony pracy przy pracach przy instalacjach elektrycznych”, które podane są w poniższej tabeli:

Tabela: dopuszczalne odległości od części znajdujących się pod napięciem

Wiktor Korotun / Notatki elektryka

Przestrzeganie powyższych minimalnych odległości jest obowiązkowe, gdyż ich nieprzestrzeganie doprowadzi do zniszczenia szczeliny powietrznej. Istnieje również strefa bezpieczeństwa linii wysokiego napięcia, w której obowiązuje zakaz budowy domów, umieszczania urządzeń technicznych oraz stałego przebywania osób.

Wyznaczanie napięcia linii energetycznych

Oczywiście kable energetyczne są w większości ukryte, a te na wolnym powietrzu nie zawsze da się wizualnie rozróżnić.

Ale linie napowietrzne można rozpoznać po:

  • Rodzaj podpór stosowanych w liniach elektroenergetycznych;
  • Wygląd i liczba izolatorów;
  • Do przewodów;
  • Wielkość strefy bezpieczeństwa;
  • Oznaczenie literowe na słupach (T - 35kV, C - 110kV, D - 220kV).
Oznaczenie literowe na podporze

Dlatego dalej rozważymy system określania wartości napięcia linii elektroenergetycznych według głównych kryteriów wizualnych.

Według liczby drutów

W zależności od liczby przewodów, wszystkie linie transmisyjne są podzielone w następujący sposób:

  • Dla napięcia 0,23 i 0,4 kV liczba przewodów wyniesie odpowiednio 2 i 4, w niektórych przypadkach jest jeszcze jeden przewód uziemiający;
  • Dla napięcia VL 6 - 10kV stosuje się 3 przewody;
  • W liniach od 35 do 220 kV po jednym przewodzie na każdą fazę, oprócz nich można zamontować przewody odgromowe. Często na słupach przesyłowych instalowane są jednocześnie dwie linie, czyli 6 przewodów.
  • Przy napięciu 330kV i wyższym faza prowadzona jest nie jednym, a kilkoma przewodami, rozdzielenie przewodów fazowych jest już stosowane w celu zminimalizowania strat.

Po wyglądzie podpór

Poza tym dużo można powiedzieć o napięciu w liniach elektroenergetycznych po rodzaju zamontowanych wsporników. Jak wskazano w powyższej tabeli, każde napięcie znamionowe ma akceptowalną minimalną bezpieczną odległość. Dlatego im większy, tym wyżej znajdują się druty. W związku z tym wymiary i konstrukcja podpory muszą zapewniać dopuszczalne odległości w ugięciu.

Dzisiaj słupy klasyfikuje się ze względu na materiał, z którego są wykonane:

  • drewniane;
  • metal;
  • żelbet.
  • stojaki;
  • maszt;
  • portal.

Wygląd i ilość izolatorów

Im wyższe napięcie w linii przesyłowej, tym większa wytrzymałość elektryczna izolatorów. Odpowiednio, odporność na prąd elektryczny wzrasta wraz ze wzrostem długości prądu upływu, im wyższe napięcie, tym większy sam izolator, tym więcej żeber znajduje się na koszuli, ponadto żebra można wzmocnić kilkoma pierścieniami . Inną techniką zwiększania stabilności dielektrycznej linii elektroenergetycznej względem wspornika jest montaż kilku izolatorów połączonych szeregowo - girlanda linii napowietrznych

Im większy ciąg izolatorów, tym większa różnica potencjałów może wytrzymać, jednak nie mylić z izolatorami montowanymi równolegle, mają one na celu zwiększenie niezawodności w miejscach, gdzie linie energetyczne przechodzą przez drogi, inne linie, komunikacja i struktury.

Zdjęcia przykładowe wyglądu

Aby porównać powyższe informacje z ich praktyczną realizacją, konieczna jest analiza cech poszczególnych klas napięć. Aby lepiej zrozumieć, jak niedoświadczony laik może na pierwszy rzut oka określić napięcie w linii elektroenergetycznej, rozważ najczęstsze przykłady.

VL-0,4 kV

Są to linie niskiego napięcia zasilające odbiorniki domowe, podpory wykonane są z konstrukcji żelbetowej lub drewnianej. Izolatory z reguły kołki porcelanowe lub szklane, po jednym na każdą konsolę, ilość przewodów to 2 lub 4, wielkość strefy bezpieczeństwa to 10m.

VL-0,4kV

VL-10 kV

Linie te niewiele różnią się od niskiego napięcia, z reguły mają 3 przewody, są również umieszczone na stojakach żelbetowych, znacznie rzadziej na drewnianych. Strefa bezpieczeństwa dla linii przesyłowych 6, 10kV wynosi również 10m, izolatory są nieco większe, mają bardziej wyrazisty płaszcz i żebra.

VL-10kV

VL-35 kV

Linie 35 kV AC instalowane są na konstrukcjach metalowych lub żelbetowych, wyposażonych w izolatory wielkopowierzchniowe typu kołkowego lub wiszącego (wianek od 3 do 5 sztuk). Można je podzielić na kilka linii - trzy lub sześć drutów na wsporniku, strefa bezpieczeństwa to 15m.

VL-35kV

VL-110 kV

Konstrukcja wspornika dla linii przesyłowych 110kV jest identyczna jak poprzednia, ale do zawieszenia przewodów służy girlanda z 6 - 9 izolatorów. Strefa bezpieczeństwa wynosi 20m.

VL-110kV

VL-220 kV

Dla każdej fazy linii elektroenergetycznej przeznaczony jest tylko jeden przewód, ale jest on znacznie grubszy niż przy napięciu 110kV, dopuszczalne przybliżenie to co najmniej 25m. W girlandzie najczęściej znajduje się 10 lub 14 izolatorów, ale zdarzają się również konstrukcje dwóch girland po 20 szt.

VL-220kV

VL-330 kV

Linie przesyłowe 330kV wykorzystują już podział do przesyłania dopuszczalnej mocy, więc w każdej fazie są dwa przewody. W girlandzie jest od 16 do 20 izolatorów, strefa bezpieczeństwa to 30m.

VL-330kV

VL-500 kV

Takie linie przesyłowe wysokiego napięcia są podzielone na 3 przewody na każdą fazę, ponad 20 jednostek jest zainstalowanych w girlandach. Strefa bezpieczeństwa to również 30m.

VL-500kV

VL-750 kV

Stosowane są tutaj wyłącznie metalowe wsporniki, w każdej fazie stosuje się od 4 do 5 rdzeni dzielonych w kształcie kwadratu lub pięciokąta. Jest też ponad 20 izolatorów, a dopuszczalny dojazd ograniczony jest do powierzchni 40 m.

VL-750kV

VL-1150 kV

Ta linia energetyczna jest rzadka, ale w swoich fazach rozszczepienie składa się z 8 drutów ułożonych w okrąg. Girlandy zawierają około 50 izolatorów, a strefa bezpieczeństwa to 55 m.

VL-1150kV

Podobny film

Referencje

  • Burgsdorf V.V. „Linie elektroenergetyczne 345 kV i powyżej” 1980
  • Aleksandrov G.N., Ershevich V.V., Krylov S.V. "Projektowanie linii elektroenergetycznych najwyższych napięć" 1983
  • Dyakov A.F. „Sieci elektryczne najwyższych i ultrawysokich napięć UES. Podstawy teoretyczne i praktyczne.» 2012
  • Magidin F.A., Berkovsky A.G. „Układanie i montaż napowietrznych linii elektroenergetycznych”. 1971
  • Kryukov K.P., Novgorodtsev B.P. „Projekty i obliczenia mechaniczne linii elektroenergetycznych” 1979

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Elektryk