- Klasyfikacja
- Sprawdź diodę prostownika i diodę Zenera
- Testowanie Varicaps
- Sprawdź tłumik (dioda TVS)
- Testowanie diod wysokiego napięcia
- Tunel i diody odwrócone
- Testowanie LED
- Sprawdź fotodiodę
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
W procesie naprawy sprzętu gospodarstwa domowego lub innych urządzeń elektronicznych: monitora, drukarki, mikrofalówki, zasilacza komputerowego lub generatora samochodowego (np. Valeo, Bosh lub BPV) itp. istnieje potrzeba sprawdzenia integralności elementów. Powiedzmy szczegółowo o testowaniu diod.
Biorąc pod uwagę różnorodność tych elementów radiowych, nie ma jednej metody testowania ich wydajności. W związku z tym każda klasa ma swój własny sposób testowania. Zastanów się, jak sprawdzić diodę Schottky'ego, fotodiodę, wysoką częstotliwość, dwukierunkową itp.
Jeśli chodzi o urządzenia testujące, nie będziemy rozważać egzotycznych metod testowania (na przykład baterii i żarówki), ale użyjemy multimetru (nawet prostego modelu, takiego jak DT-830b) lub testera. Urządzenia te są prawie zawsze w domu w amatorskim radio. W niektórych przypadkach konieczne będzie zbudowanie prostego obwodu do testowania. Zacznijmy od klasyfikacji.
Klasyfikacja
Diody to proste półprzewodnikowe elementy radiowe oparte na złączu pn. Rysunek przedstawia graficzne oznaczenie najbardziej popularnych typów tych urządzeń. Anoda jest oznaczona „+”, katoda „-” (dla jasności, na wykresach wystarczy symbol graficzny, aby określić polaryzację).
Rodzaje diod pokazane na rysunku:
- A - prostownik;
- B - dioda Zenera;
- C - varicap;
- D - dioda mikrofalowa (wysokie napięcie);
- E - dioda odwrócona;
- F - tunel;
- G - LED;
- H jest fotodiodą.
Rozważ teraz metody weryfikacji dla każdego z wymienionych gatunków.
Sprawdź diodę prostownika i diodę Zenera
Diodę ochronną, a także prostownik (w tym zasilanie) lub schottky'ego można sprawdzić multimetrem (lub użyć omomierza), w tym celu tłumaczymy urządzenie na tryb wybierania, jak pokazano na zdjęciu.
Sondy urządzenia pomiarowego są podłączone do zacisków elementu radiowego. Gdy czerwony przewód („+”) jest podłączony do anody, a czarny przewód („-”) do katody, wyświetlacz multimetru (lub omomierza) wyświetli wartość progową napięcia testowanej diody. Po zmianie polaryzacji urządzenie powinno wykazywać nieskończenie dużą rezystancję. W takim przypadku możesz określić stan elementu.
Jeśli w odwrotnym połączeniu multimetr wykryje wyciek, oznacza to, że element radiowy „wypalił się” i należy go wymienić.
Uwaga: ta procedura testowa może być użyta do testowania diod alternatora samochodowego.
Testowanie diody Zenera odbywa się na podobnej zasadzie, jednak taki test nie pozwala ustalić, czy napięcie jest ustabilizowane na danym poziomie. Dlatego musimy stworzyć prosty schemat.
Legenda:
- BP - regulowany zasilacz (pokazujący prąd i napięcie obciążenia);
- R jest oporem ograniczającym;
- VT - testowana dioda Zenera lub dioda lawinowa.
Zasada weryfikacji jest następująca:
- montujemy obwód;
- ustawić tryb multimetru, który umożliwia pomiar stałego napięcia do 200 V;
- włącz zasilanie i zacznij stopniowo zwiększać napięcie, aż amperomierz na zasilaczu pokaże, że prąd płynie przez obwód;
- Podłączamy multimetr jak pokazano na rysunku i mierzymy wartość stabilizacji napięcia.
Testowanie Varicaps
W przeciwieństwie do konwencjonalnych diod, złącze varicap pn ma stałą pojemność, której wartość jest proporcjonalna do napięcia zwrotnego. Sprawdzić, czy nie ma przerwy w obwodzie lub zwarcia dla tych elementów, jak w konwencjonalnych diodach. Aby sprawdzić pojemność, potrzebny będzie multimetr o podobnej funkcji.
Do testowania należy ustawić odpowiedni tryb multimetru, jak pokazano na zdjęciu (A) i włożyć część do złącza kondensatorów.
Jak słusznie zauważył jeden z komentatorów tego artykułu, faktycznie nie można określić pojemności varicapu bez działania przy napięciu nominalnym. Dlatego, jeśli istnieje problem z identyfikacją w wyglądzie, będziesz musiał złożyć prosty prefiks dla multimetru (powtarzam dla krytyków, mianowicie multimetr cyfrowy z funkcją pomiaru pojemności kondensatorów, na przykład UT151B).
Legenda:
- Rezystory: R1, R2 -120 kΩ (tak, dwa rezystory, tak w szeregu, nikt nie może być zastąpiony, pojemność pasożytnicza, a następnie brak komentarza); R3 - 47 kΩ; R4 wynosi 100 omów.
- Kondensatory: C1 - 0, 15 mikrofaradu; C2 - 75 pF; C3 - 6 … 30 pF; C4 - 47 mikrofarad ha 50 woltów.
Urządzenie wymaga konfiguracji. Jest to dość proste, zmontowane urządzenie jest podłączone do urządzenia pomiarowego (multimetr z funkcją pomiaru pojemności). Zasilanie musi być zasilane ze stabilizowanego źródła zasilania (ważne) o napięciu 9 woltów (na przykład akumulator Krone). Zmieniając pojemność kondensatora dolnego (C2), uzyskujemy odczyty na wskaźniku 100 pF. Odejmiemy tę wartość od odczytu instrumentu.
Ta opcja nie jest idealna, potrzeba jej praktycznego zastosowania jest wątpliwa, ale diagram wyraźnie pokazuje zależność pojemności varicap od napięcia nominalnego.
Sprawdź tłumik (dioda TVS)
Dioda ochronna, to także ograniczająca dioda Zenera, supresor i dioda TVS. Elementy te są dwóch rodzajów: symetryczne i asymetryczne. Pierwsze są używane w obwodach prądu przemiennego, drugie - w obwodach prądu stałego. Jeśli pokrótce wyjaśnimy zasadę działania takiej diody, to wygląda to następująco:
Zwiększenie napięcia wejściowego powoduje zmniejszenie rezystancji wewnętrznej. W rezultacie prąd w obwodzie wzrasta, powodując zadziałanie bezpiecznika. Zaletą urządzenia jest szybkość reakcji, która pozwala przejąć nadmiar napięcia i chronić urządzenie. Szybkość działania jest główną zaletą diody ochronnej (TVS).
Teraz o czeku. Nie różni się od zwykłej diody. To prawda, że istnieje wyjątek - diody Zenera, które można również przypisać rodzinie TVS, ale w rzeczywistości jest to szybka dioda Zenera działająca zgodnie z mechanizmem rozpadu lawiny (efekt Zenera). Ale test wydajności spada do zwykłej tarczy. Tworzenie warunków wyzwalających prowadzi do awarii elementu. Innymi słowy, nie ma możliwości sprawdzenia funkcji ochronnych diody TVS, w ten sposób należy sprawdzić dopasowanie (czy jest ono odpowiednie, czy nie) przy próbie podpalenia.
Testowanie diod wysokiego napięcia
Sprawdź diodę wysokiego napięcia w kuchence mikrofalowej w taki sam sposób, jak zwykle, nie działa, ze względu na jej funkcje. Aby przetestować ten element, należy zamontować obwód (pokazany na poniższym rysunku) podłączony do zasilania o napięciu 40–45 V.
Napięcie 40-45 woltów będzie wystarczające do kalibracji większości elementów tego typu, technika testowania jest podobna do konwencjonalnych diod. Wartość rezystancji R musi wynosić od 2 kΩ do 3, 6 kΩ.
Tunel i diody odwrócone
Biorąc pod uwagę, że prąd płynący przez diodę zależy od przyłożonego napięcia, testowanie polega na analizie tej zależności. Aby to zrobić, musisz na przykład złożyć schemat, taki jak pokazano na rysunku.
Lista przedmiotów:
- VD - Dioda testowa typu tunelowego;
- Up - dowolne galwaniczne źródło zasilania, w którym prąd rozładowania wynosi około 50 mA;
- Opory: R1 - 12Ω, R2 - 22Ω, R3 - 600Ω.
Zakres pomiarowy ustawiony na multimetrze nie powinien być mniejszy niż maksymalny prąd diody, parametr ten jest określony w arkuszu danych elementu radiowego.
Wideo: Przykład sprawdzania diody za pomocą multimetru
Testowanie algorytmów:
- ustawia maksymalną wartość na rezystorze zmiennym R3;
- element testowy jest podłączony zgodnie z biegunowością wskazaną na schemacie;
- zmniejszając wartość R3, obserwujemy odczyty urządzenia pomiarowego.
Jeśli element jest w dobrym stanie, w trakcie pomiaru urządzenie pokaże wzrost prądu do diody I max, a następnie gwałtowny spadek tej wartości. Przy dalszym wzroście napięcia prąd zmniejszy się do I min, po czym zacznie ponownie rosnąć.
Testowanie LED
Testowanie diod LED prawie nie różni się od testowania diod prostowniczych. Jak to zrobić opisano powyżej. Sprawdzamy taśmę LED (dokładniej jej elementy smd), LED podczerwieni, a także laser, używając tej samej metody.
Niestety, silnego elementu radiowego tej grupy, który ma zwiększone napięcie robocze, nie można sprawdzić tą metodą. W takim przypadku dodatkowo potrzebujesz stabilizowanego źródła zasilania. Algorytm testowania jest następujący:
- zbieramy schemat, jak pokazano na rysunku. Napięcie robocze diody LED jest ustawione na zasilaczach (wskazanych w arkuszu danych). Zakres pomiarowy na multimetrze powinien wynosić do 10 A. Zauważ, że możesz użyć ładowarki jako źródła zasilania, ale wtedy musisz dodać oporność ograniczającą prąd;
- zmierzyć prąd znamionowy i wyłączyć zasilanie;
- ustawić tryb multimetru, który pozwala zmierzyć napięcie DC do 20 V, i podłączyć urządzenie równolegle z badanym elementem;
- włącz zasilanie i usuń parametry napięcia roboczego;
- porównujemy dane z danymi w arkuszu danych, a na podstawie tej analizy określamy wydajność diody LED.
Sprawdź fotodiodę
Prosta kontrola mierzy odwrotną i bezpośrednią rezystancję elementu radiowego umieszczonego pod źródłem światła, po czym zostaje przyciemniona i procedura jest powtarzana. Aby uzyskać dokładniejsze testy, należy usunąć charakterystykę prądowo-napięciową, co można zrobić za pomocą prostego obwodu.
Aby oświetlić fotodiodę w procesie testowania, można użyć lampy żarowej o mocy 60W lub komponentu radiowego do żyrandola jako źródła światła.
Fotodiody mają czasem charakterystyczną wadę, która objawia się jako losowa zmiana prądu. Aby wykryć taką usterkę, konieczne jest podłączenie elementu testowego jak pokazano na rysunku i zmierzenie ilości prądu zwrotnego przez kilka minut.
Jeśli podczas testowania poziom prądu pozostanie niezmieniony, oznacza to, że fotodiodę można uznać za działającą.
Testowanie bez lutowania.
Jak pokazuje praktyka, nie zawsze jest możliwe przetestowanie diody bez lutowania, gdy znajduje się ona na płycie, podobnie jak inne komponenty radiowe (na przykład tranzystor, kondensator, tyrystor itp.). Wynika to z faktu, że elementy w łańcuchu mogą powodować błąd. Dlatego przed sprawdzeniem diody należy ją odparować.