Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Róże Explorer serii zostały stworzone w Kanadzie jako odmiany super zimowe. Rosa Martin Frobisher jest jedną z najlepszych w niej. Klimat Kanady jest podobny do klimatu rosyjskiego, dlatego róże z tej serii czują się dobrze w warunkach centralnej Rosji, a nawet w wyższych szerokościach geograficznych.

Historia stworzenia

Wszystkie odmiany tej serii są nazwane na cześć słynnych nawigatorów. Podróżnik Martin Flobisher żył w XVI wieku i marząc o odkryciu ciepłych ziem wschodnich znalazł się na surowych brzegach Ameryki Północnej, gdzie obecnie znajduje się Kanada.

W połowie XX wieku kanadyjscy hodowcy pod kierownictwem Felicji Sveid zajmowali się hodowlą mieszańców przystosowanych do ich uprawy w miejscach o mroźnych zimach. W serii Explorer jest już ponad 20 odmian, róża Martin Frobisher jest hodowana jako pierwsza.

Wybór tej odmiany został ukończony w 1962 r., Osiągnięto pożądany rezultat - doskonałą tolerancję na mroźne zimy.

Charakterystyka i cechy odmiany

Martin Frobisher, róża, która dla uproszczenia nazywa się Martin, kwitnie jasnoróżowymi kwiatami, na odwrotnej stronie płatek jest całkowicie biały, co nadaje różyczce szczególnego wdzięku i oryginalności. Bliżej środka zwiększa się intensywność różowego koloru. Średnica kwiatów wynosi 5-6 cm, pojawiają się w postaci pędzli po 3-5 sztuk, liczba płatków wynosi około 40. Róże mają delikatny aromat oleju różanego, który można wyczuć z daleka. Każdy kwiat nie żyje długo, ale zamiast wyblakłych pojawiają się natychmiast nowe, więc krzew jest stale ozdobiony kwiatami.

Rosa Martin Frobisher

Jest to odmiana parku o wysokości krzewów do 1, 75 mi szerokości do 1 m. Dzięki takim wymiarom krzewy wyglądają proporcjonalnie i harmonijnie. Kora na młodych pędach ma czerwonawy odcień, nie ma kolców, liście są jasnozielone, gęste.

To ważne! Kwitnienie prawie nie przerywa się przed początkiem mrozu, krzew może rosnąć w półcieniu. Pomimo mrozoodporności odmiana rośnie dobrze w gorącym klimacie. Łodygi wyprostowane, nadają się do cięcia.

Róża kanadyjska wygląda świetnie w formie żywopłotów, może ozdobić altany ogrodowe, łuki bram i żywe postacie.

Uprawa

Podobnie jak wszystkie odmiany serii Explorer, kanadyjska róża parkowa Martin Frobisher jest dość bezpretensjonalna w pielęgniarstwie. Można go sadzić zarówno w słonecznym miejscu, jak iw półcieniu. Wgłębienie do sadzenia szpera na głębokości 0, 5–0, 6 m, kwadrat o boku 0, 9 m. Szyję korzeniową należy zakopać 5 cm poniżej poziomu gruntu, aby pędy dzikiej róży nie kiełkowały na podkładce. Gleba powinna mieć lekko kwaśną reakcję, podczas gdy sadzenie próchnicy, popiołu i piasku jest dodawane do gleby.

Korzenie sięgają wielkich głębokości, więc woda do nawadniania zajmie dużo czasu. Podlewanie jest konieczne w upale przynajmniej dwa razy w tygodniu. Jeśli podczas sadzenia wprowadzono próchnicę i nawozy mineralne, najpierw róża nie potrzebuje opatrunku. W przyszłości nawozy są stosowane co 20 dni, na wiosnę są to suplementy azotowe, a podczas kwitnienia - potasowo-fosforowy.

Uwaga! 2 miesiące przed początkiem mrozu należy zaprzestać stosowania opatrunku, aby nie spowodować wzrostu młodych pędów, które nie przeżyją zimna.

Róże Martin Flobicher wymagają regularnego przycinania. Opis wykończenia:

  • Wiosna ma usunąć wszystkie zamrożone i wysuszone gałęzie. Pozostało tylko 5-6 silnych pędów, które należy skrócić do siódmego i ósmego pąka.
  • Latem usuwają pąki kwiatowe, dzięki czemu krzew wygląda atrakcyjnie. Pędy, które nie dawały pąków, są również wycinane, aby nie przeszkadzały w rozwoju pełnoprawnych gałęzi.
  • Przycinanie jesienne polega na usuwaniu zielonych części pędów i wycinaniu słabych i chorych gałązek.
  • Po 6-7 latach po posadzeniu krzew róży jest odmłodzony. Aby to zrobić, wszystkie pędy muszą być przycięte na ziemię. Na ich miejscu wyrosną nowe młode pędy, zdolne do produkcji wielu kwiatów.

Odmiany odporne na mróz rzadko chorują, ale ciężkie warunki pogodowe czasami prowadzą do pojawienia się szarej próchnicy, przejawiającej się w formie pleśni na pąkach. Dotknięte pąki należy usunąć, a krzew należy spryskać wlewem skórki cebuli.

Mączniak prawdziwy może pomóc w pozbyciu się oprysków preparatów miedziowych Topaz lub Prognosis. Aby róża nie została zarażona czarną plamką, należy ją sadzić z dala od innych roślin podatnych na tę chorobę.

To ważne! W celu zapobiegania szkodom powodowanym przez szkodniki, krzew spryskuje się lekami Karate, Fufanon, Commander.

Aby chronić krzew przed chwastami, używaj ściółkowania. Ta procedura, oprócz zwalczania chwastów, pozwoli Ci zachować wilgoć, wyeliminować takie czasochłonne metody jak poluzowanie, pielenie. Ważne jest, aby wybrać odpowiedni materiał na ściółkę. Nie można używać opadłych liści i produktów przycinania samych róż, ponieważ mogą one zawierać źródła chorób. Zbyt gruba warstwa ściółki doprowadzi również do nasiąknięcia wodą i może spowodować infekcję.

Mulczowanie róż

Odpowiednim materiałem do rozdrabniania róż jest kora drzewa. Nie zapobiega przenikaniu wody i powietrza, gleba pod nią nie przegrzewa się. Rozdrobniona kora nie jest przenoszona przez wiatr, jest bardzo dekoracyjna, zwłaszcza jeśli jest przyciemniona w delikatnych kolorach.

Uwaga! Kupując kolorową korę, upewnij się, że barwnik nie jest toksyczny.

Przed zimą krzewy róż są przycinane, pędy są wyginane do ziemi za pomocą procy, a krzew jest dodawany do krzaka za pomocą małej warstwy ziemi kompostowej. Kiedy hilling nie powinien zabierać ziemi wokół pnia, doprowadzi to do odsłonięcia korzeni i zniszczenia krzewu przed mrozem.

Kiedy spadnie śnieg, możesz dodatkowo szkicować go na krzaku. Jeśli są przymrozki bez śniegu, wtedy krzew jest izolowany świerkowymi gałęziami, suchą trawą i innymi podobnymi materiałami izolacyjnymi.

Kupując jedną sadzonkę róży, Martin Flobisher, możesz później uzyskać z niej nowe rośliny, rozmnażając krzew za pomocą szczepienia. Aby to zrobić, odciąć roczną długość ucieczki 25 cm, z tym usuwa wszystkie liście z wyjątkiem dwóch górnych. Gałąź jest zakopana w ziemi na tych liściach, podlewana i przykryta plastikową butelką. Zimą butelka jest ziemią spud. Wiosną ziemia jest usuwana, nakrętka jest odkręcana z butelki. Gdy robi się cieplej i pojawiają się zielone pąki, butelka jest usuwana. Łodyga w jednym sezonie zamienia się w pełnoprawną młodą roślinę.

Zalety i wady odmiany

Zalety i wady odmiany Martin

Zalety odmiany Martin obejmują:

  • Wysoka zimotrwalosc. Ta jakość pozwala na wzrost róży w warunkach regionu Leningradu i innych północnych regionów kraju.
  • Proporcjonalny kształt krzewu pozwala wyhodować go jako zarośla.
  • Ciągłe kwitnienie w sezonie letnim sprawia, że odmiana jest szczególnie atrakcyjna dla ogrodników.
  • Brak cierni na młodych pędach jest cenną cechą przy tworzeniu bukietów.
  • Łatwo toleruje krótkotrwałą suszę.
  • Dobrze reaguje na podlewanie i karmienie.

Wady obejmują słabą odporność na atak szkodników, dlatego konieczne jest profilaktyczne rozpylanie insektycydów.

W silnym słońcu kwiaty mogą się kruszyć w ciągu jednego dnia, aw gęstym cieniu istnieje szansa, że róża w ogóle się nie zakwitnie.

Podczas długich okresów deszczowych róże nie otwierają się, pąki ciemnieją i gniją.

Ze względu na swoją bezpretensjonalność i mrozoodporność krzewy róży Martin szybko rosną i tworzą podstawę kompozycji z innymi odmianami. Tam, gdzie zimy nie są zbyt ostre, róże te wcale nie zakrywają, więc są idealne na żywopłoty i altanki. Ogrodnicy lubią różnorodność, ponieważ nie stwarza to wielu problemów.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria: