Kabel VVGNG: projekt, oznakowanie, główne cechy

• Typowy projekt
• Interpretacja oznaczeń VVG i wspólnych modyfikacji
• Znakowanie różnych wzorów
• Przykłady wspólnych modyfikacji i dekodowania ich etykietowania
• Lista głównych cech
• Metody montażu
• Jak wybrać kabel?
• Czy istnieje alternatywa?

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Aby podłączyć urządzenia elektryczne do sieci do 1000 woltów, jak również do instalacji wewnętrznych sieci gospodarstw domowych i obiektów przemysłowych najczęściej wykorzystywano różne modyfikacje kabla VVG (na przykład wersja VVGNG). Takie zapotrzebowanie wynika z jego cech operacyjnych i technicznych. Oferujemy zapoznanie się z tego typu produktami kablowymi, poznanie możliwych wersji, ich cech i podstawowych parametrów technicznych. Zacznijmy od funkcji projektowych.

Typowy projekt

Kabel tego typu składa się z żył miedzianych lub aluminiowych przewodzących prąd w ilości 1-5 sztuk (patrz. Rys. 1). W zależności od wersji mogą być monolityczne lub osierocone.

Każdy z rdzeni jest pokryty izolacyjną osłoną (C) na bazie polichlorku winylu (dalej PVC). Dodano do niego specjalny barwnik, który umożliwia identyfikację drutów zgodnie z oznaczeniem koloru. Przewodzące prąd części kabla są umieszczone we wspólnej osłonie PCV (A).

Ten projekt jest typowy dla wszystkich odmian, z wyjątkiem wykonania VVGP i jego modyfikacji, które nie mają okrągłego, lecz płaskiego kształtu.

Interpretacja oznaczeń VVG i wspólnych modyfikacji

Znakowanie pozwala określić właściwości i właściwości produktów kablowych, interpretuje się je w następujący sposób:

1. Wskazuje materiał, z którego wykonano elementy przewodzące prąd. W przypadku aluminium przyjęto symbol „A”, jeżeli przewody są wykonane z miedzi, oznaczenie nie występuje.
2. Celem kabla może być sterowanie (jest znak „K”) lub moc (brak symbolu). Pierwsze są stosowane w obwodach sterowania urządzeniami elektrycznymi, drugie w przypadku zasilania, odpowiednio, kable sterujące są zaprojektowane dla mniejszego obciążenia prądowego, w rzeczywistości ta i duża liczba żył różni się od KVVG od VVG.

   

3. Materiałem izolacyjnym elementów przewodzących prąd jest w naszym przypadku symbol „B”, który wskazuje na użycie materiałów PVC.
4. Symbol wskazujący, z czego jest wykonana zewnętrzna (całkowita) powłoka izolacyjna. Litera „B” mówi, że używany jest PVC.
5. Obecność lub brak ochrony w pierwszym przypadku wskazuje „B”, mówi, że kabel jest opancerzony, w drugim - „G”.

W wersji podstawowej wskazywana jest liczba elementów przewodzących prąd i ich przekrój (zaznaczone na czerwono na rys. 4), jeśli jest mniejszy odcinek przewodu uziemiającego, wskazywany jest oddzielnie, na przykład: „3x10, 0 + 1x6, 0”.

Ponadto wskazane jest napięcie nominalne (zaznaczone na zielono na rysunku - 0, 66 kV), a następnie GOST i / lub TU (zaznaczone na żółto).

Znakowanie różnych wzorów

Przed parametrem wskazującym liczbę i przekrój rdzeni, oznaczenie może zawierać symbole wskazujące wersje, z których najpowszechniejsze są następujące:

• NG - wskazuje na obecność w izolacji PVC specjalnych dodatków, które zapobiegają rozprzestrzenianiu się spalania (czasami stosowane alternatywne oznaczenie - „fr”). Taka konstrukcja różni się od podstawowej w tym, że okablowanie grupowe jest dozwolone podczas instalacji elektrycznej.
• LS - w izolacji istnieją dodatki do wytwarzania dymu. Z reguły takie wykonanie odbywa się w połączeniu z poprzednim, w takich przypadkach znak ma postać ngls, lsfr lub ngd.

  

• LSx - to oznaczenie wskazuje na niską toksyczność wydzielin podczas pożaru. Należy zauważyć, że dla VVG osiągnięcie takiego stanu jest nierealne, ponieważ PCV jest używany jako materiał, który w tej sytuacji uwalnia fosgen i inne związki chloru.
• HF jest kolejnym nierealistycznym oznaczeniem izolacji PVC. Wskazuje na brak halogenów (substancji korozyjnych) w dymie emitowanym podczas pożaru, co jest rażącym kłamstwem, ponieważ plastelina z polichlorku winylu jest używana jako materiał izolacyjny.
• HFLTx - brak komentarza, wszystkie wymienione w dwóch poprzednich opisach.

Krótkie wyjaśnienie powinno dotyczyć trzech ostatnich występów. Zgodnie z normami GOST 53315 przy projektowaniu obiektów socjalnych konieczne jest układanie kabli o niskim poziomie LTx (toksyczność w ogniu). W rzeczywistości skłoniło to projektantów do wymyślenia nierealistycznego wykonania. Należy zauważyć, że w nowym GOST 53769 nie ma nawet wzmianki o indeksie LTx.

Przykłady wspólnych modyfikacji i dekodowania ich etykietowania

Jak wspomniano powyżej, aby poznać cel i właściwości kabla, konieczne jest rozszyfrowanie jego oznakowania. Oto kilka typowych modyfikacji:

• KVVGEng, w oparciu o etykietowanie, możemy powiedzieć, że jest to kabel sterujący (pierwszy znak to „K”). Posiada przewody miedziane (brak symbolu „A”), rodzaj izolacji PVC w wersji niepalnej („ng”), ekran (symbol „E”), wersja niepalna. Nie należy mylić z VVGEng, który nie jest kablem sterującym, ale kablem zasilającym.
• Dekodowanie PGVP: płaski elastyczny przewód z izolacją i osłoną z PCV oraz przewody miedziane.
• Dekodowanie KSVVng: przewód sterujący do systemów alarmowych (symbol „C”) z izolacją i osłoną PVC w wersji niepalnej.

Lista głównych cech

Pomimo szerokiej gamy produktów kablowych i różnicy między ich modyfikacjami, istnieją wspólne parametry opisujące właściwości techniczne i operacyjne. Przede wszystkim obejmują one wymiary:

1. Liczba części pod napięciem i ich przekrój (wskazany w mm ² ). Jest to dość ważny parametr, o którym informacje są wprowadzane w etykietowaniu, na przykład: 3x10, 4x1, 5x1 itd.
2. Grubość całkowitej osłony izolacyjnej (mm).
3. Grubość izolowanej żyły (mm).
4. Ø elementy przewodzące bez izolacji (mm).
5. Ø zewnętrzna (mm).

Charakterystyki elektryczne obejmują: przepustowość, rezystywność i rezystancję indukcyjną.

Podczas prac projektowych i instalacyjnych przydatne będzie poznanie takich właściwości kabla, jak promień gięcia (wskazany średnicami) i masa (na podstawie kg / km).

Jeśli chodzi o wydajność, obejmują one:

• Maksymalna dopuszczalna temperatura (krótka i długa).
• Zakres temperatury pracy.
• Dopuszczalna wilgotność itp.

Poniżej znajduje się tabela z głównymi cechami różnych gatunków miedzianych kabli trójżyłowych.

Tabela 1. Główne parametry trójżyłowych kabli VVGng

Liczba TPG i przekrój (mm)	Grubość izolacji zewnętrznej (mm)	Grubość izolacji TPG (mm)	Ø TPG (mm)	Ø kabla (mm)	R TPG (Ohm / km)	Waga kabla (kg / km)
3x1, 5	1.50	0, 80	1, 48	9, 70	12.10	140, 0
3x2, 5	1.50	0, 80	1, 88	10, 50	7.41	182, 0
3x4, 0	1.50	1.0	2.38	12, 50	7.41	268, 0
3x6, 0	1.50	1.0	2, 88	13, 50	3.08	344, 0
3x10, 0	1.50	1.0	3.67	15.30	1, 83	491, 0

Metody montażu

Rozważ cztery opcje pakowania VVGng:

1. Otwórz stylizację. Kabel tego typu może być układany w sposób otwarty, pod warunkiem, że instalacja zostanie wykonana na niepalnej powierzchni. Dozwolony jest również montaż na podwieszonych konstrukcjach, które nie pozwalają na rozciąganie lub ugięcie. Dzięki tej metodzie instalacji kabel musi być umieszczony w metalowym wężu lub rurze, aby zapewnić dodatkową ochronę.

   

Należy zauważyć, że to wymaganie jest obowiązkowe, jeśli powierzchnia jest palna, na przykład drewno.

2. Układanie w konstrukcjach kablowych. Przechodząc od warunków operacyjnych, dopuszczalna jest uszczelka grupowa VVGng, co oznacza, że ta metoda jest całkowicie akceptowalna. Metoda ta jest szeroko stosowana w organizacji sieci elektrycznej w obiektach przemysłowych.

   

3. Organizacja ukrytego okablowania. Metoda ta jest szeroko stosowana w organizacji sieci elektrycznych w pomieszczeniach mieszkalnych i biurowych. Jak przeprowadzić instalację ukrytego okablowania, a także poznać wszystkie niuanse tej metody, można znaleźć na naszej stronie internetowej.

   

4. Układanie w ziemi. Zgodnie z charakterystyką operacyjną VVGng nie jest przystosowany do tej metody instalacji. Wynika to z faktu, że kabel może być mechanicznie uszkodzony. Aby ominąć takie ograniczenie, musisz umieścić je w rurze lub tunelu lub zorganizować inną akceptowalną metodę ochrony.

Jak wybrać kabel?

Typ i cechy są wskazane w dokumentacji projektu. Jeśli nie ma, konieczne jest określenie liczby przewodów, ich liczba zależy od obwodu zasilania podłączonego sprzętu. Następnie należy wybrać przekrój TPG w odniesieniu do podłączonego obciążenia. Szczegółowe informacje na temat takich obliczeń można znaleźć na naszej stronie internetowej.

Często pojawia się pytanie o wybór między jedno- i wielożyłowym (wielordzeniowym) TPG. Te ostatnie mają większą elastyczność, są z pewnością lepsze i wygodniejsze do układania okablowania. Ale końce takiego drutu muszą być zawsze cynowane lub poddawane działaniu specjalnych końcówek.

W kablach jednożyłowych zaciskanie lub cynowanie końców nie jest konieczne, ale takie przewody są bardziej sztywne, co może nieco skomplikować instalację, poza tym, że są one krytyczne dla wielokrotnych zgięć.

Kwestia materiału TPG nie może nawet wzrosnąć. Konieczne jest pozyskanie miedzi, jej właściwości elektryczne i mechaniczne są znacznie lepsze niż aluminium.

Przed podjęciem decyzji o producencie wskazane jest zapoznanie się z ocenami producentów na stronach tematycznych i forum, na którym prezentowane są najlepsze z nich. Radzimy odwiedzić kilka zasobów, ponieważ nikt nie anulował oszustwa i czarnego PR.

Każdej wnęce na kabel musi towarzyszyć paszport z parametrami technicznymi, a także inna powiązana dokumentacja.

Przy zakupie obowiązkowego sprawdzenia dostępności certyfikatu zgodności. Jeśli kabel zostanie zakupiony VVGNG, musisz sprawdzić certyfikat przeciwpożarowy.

Czy istnieje alternatywa?

Często kabel NUM (NYM) jest oferowany jako zamiennik VVGNG, jako analog wytwarzany w technologii europejskiej. Jego główną różnicą jest obecność symbolu zastępczego. Poniżej znajduje się tabela z porównawczymi właściwościami tego produktu kablowego.

Jak widać z tabeli, NYM jest gorszy pod względem zakresu działania i faktu, że nie można go ułożyć w grupie. Zwróć uwagę, że ta ostatnia jest łatwa do skorygowania przy wyborze kabla NYP LS. Z drugiej strony ten rodzaj życia przekracza 10 lat. Jeśli chodzi o koszt, jest on również wyższy.

Jeśli dokonano wyboru w kierunku NYM, należy pamiętać, że lepiej jest kupować produkty importowane, ponieważ rosyjscy producenci wolą stosować się do specyfikacji krajowych, a nie do standardu VDE. Takie podejście znajduje odzwierciedlenie w jakości, w rezultacie produkty nie mają praktycznie żadnej przewagi nad VVGng, chociaż kosztują więcej.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!