- Historia odmian hodowlanych
- Charakterystyka i cechy odmiany
- Cechy sadzenia i uprawy odmian
- Zalety i wady odmiany
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Uważa się, że wielu warzyw, a także melonów i tykw nie można uprawiać w centralnej Rosji, w rejonie Moskwy, a także na Syberii i na Uralu. A czasem chcesz wyrwać arbuza z ogrodu i natychmiast poczuć słodki, smaczny owoc.
Dzięki wysiłkom hodowców uprawiano wiele warzyw i melonów, które można uprawiać nawet w chłodnym syberyjskim lecie. Takie kultury obejmują arbuz Syberyjski Ogni - kultura melonowa, stworzona specjalnie dla zimnych regionów Rosji. Główne pozytywne cechy odmiany, cechy uprawy, opis i cechy - wszystko to i wiele więcej zostanie omówione poniżej.
Historia odmian hodowlanych
Odmiana ta została wyhodowana przez hodowców roślin w Stacji Eksperymentu Warzyw Zachodniosyberyjskich Wszechrosyjskiego Instytutu Badań Naukowych Uprawy Warzyw. Arbuz Syberyjski Ogni został opracowany specjalnie do uprawy w różnych regionach Syberii i obszarów zrównanych z podobnymi warunkami klimatycznymi. Istnieją inne firmy hodowlane, które zajmują się uprawą warzyw i melonów (na przykład oddział w Nowosybirsku).
Nasiona świateł syberyjskich
Najważniejszą rzeczą, na której położono nacisk na odmiany hodowlane - dojrzewanie, aby owoce miały czas dojrzewania w warunkach krótkiego chłodnego lata, a ich walory smakowe były wystarczająco wysokie. A specjaliści zdołali wydobyć taką odmianę, którą niemal natychmiast rozpoznali miejscowi plantatorzy warzyw - ci, którzy posadzili ją raz na miejscu, a następnie co roku sadzili arbuzowe syberyjskie światła.
Przetestowano nową odmianę, aw 2003 r. Wprowadzono ją do rejestru państwowego i przeznaczono pod uprawę na Syberii.
Ale są też inne odmiany arbuzów na Syberię, są one uprawiane na otwartym polu równie skutecznie jak syberyjskie światła:
- Charleston Grey;
- SRD-2 Super Durnin;
- Photon;
- Ultra wcześnie;
- Olbrzym syberyjski i wiele innych odmian arbuzów do uprawy na Syberii.
Jakie inne odmiany arbuzów są uprawiane na Syberii: można sadzić różnorodne arbuzy Róża syberyjska, ma dobrą reputację z uprawy na Syberii, odmianę arbuza Kai f1.
Charakterystyka i cechy odmiany
Od lat, od momentu powstania, odmiana syberyjska Ogli stała się popularna wśród miłośników uprawy melonów w warunkach krótkiego lata syberyjskiego.
Arbuz Syberyjski Ogni jest odporny na zimną pogodę, należy do odmian wcześnie dojrzewających - 2, 5-3 miesiące mijają od momentu pojawienia się kiełków do momentu dojrzewania owoców. Inne pozytywne cechy tego arbuza to jego odporność na chwilowe obniżenie temperatury i suszę.
Odnotowano również wysoką odporność na fusarium i inne choroby zakaźne i grzybicze.
Ta roślina tykwowa jest przeznaczona do uprawy na otwartym terenie, a także w warunkach szklarniowych.
To ważne! Możliwe jest uprawianie różnorodności w zachodnich i wschodnich regionach Syberii.
Opis rośliny: krzewy są średniej długości, bata główna rośnie do 2, 3-2, 5 m. Liście są średniej wielkości, szaro-zielone, mocno rozcięte.
Główne cechy dojrzałych owoców: dojrzały arbuz ma szeroki kształt eliptyczny, gładki, waga waha się od 1 - 2, 5 kg. Na ciemnozielonym tle są paski czarnych i zielonych odcieni, które są słabe na głównym tle. Kora dojrzałych owoców jest cienka, ma grubość 0, 6-1, 6 cm, łatwo się wygina, a na złamaniu jest biała. Miąższ arbuza - bogaty czerwony, soczysty, bardzo słodki. Gatunki smakowe są doskonałe. Sucha masa wynosi 7, 4-7, 7%, ilość cukru wynosi 7, 2-7, 3%. Sok arbuzowy jest bardzo słodki, z charakterystycznym zapachem zawartym w tej kulturze melonowej.
Uprawa arbuza
Nasiona - podłużne, eliptyczne, nieco mniejsze niż średniej wielkości, bogate w czarny kolor, pokryte skórką.
Różnorodność doskonale przewozi i pokonuje duże odległości. Oświetlenie arbuzowe syberyjskie jest bardzo wydajne. Żniwa przez trzy tygodnie zachowuje swój towar i smak.
Cechy sadzenia i uprawy odmian
Rosnące arbuzy Pożary syberyjskie w otwartym terenie iw warunkach szklarniowych można prowadzić w następujący sposób:
- bez pestek;
- wstępnie rosnące sadzonki w domu z późniejszym sadzeniem sadzonek do stałego miejsca.
W przypadku metody uprawy tej odmiany bez siewek istnieje ryzyko, że nie będzie można czekać na zbiory w warunkach krótkiego sezonu zimowego w regionach syberyjskich. Dlatego hodowcy melonów wolą najpierw wyhodować silne silne sadzonki arbuzów w domu, a następnie przeszczepić je na stałe miejsce.
Aby uprawiać arbuzy przez sadzonki, konieczne jest przygotowanie pojemników do sadzenia i gleby. Aby posadzić nasiona w ziemi do sadzonek potrzebnych w trzeciej dekadzie kwietnia, w tym przypadku, sadzonki przed przesadzeniem łóżek nie mają czasu na wyrastanie.
Jak sadzić arbuzy w Omsku (Nowosybirsk, Barnauł itp.)? Należy zauważyć, że metoda sadzenia w regionach wschodniej i zachodniej Syberii jest taka sama - poprzez wstępną uprawę sadzonek. Faktem jest, że charakter warunków klimatycznych w tych regionach jest mniej więcej taki sam, dlatego nasiona należy sadzić najpierw w domu, a dopiero potem kiełki należy przesadzić do otwartej gleby.
To ważne! Podczas uprawy arbuzy nie zapomnij o podstawowych zasadach płodozmianu. W jednym miejscu odmiana Siberian Ogni może być uprawiana w ciągu 3-4 sezonów następnym razem. Najlepszymi dla niego poprzednikami są ziemniaki, fasola, groch, soja, każdy rodzaj kapusty.
Jesienią powinieneś zacząć gotować łóżka w szklarni lub ogrodzie warzywnym w celu uprawy tego melona. Aby to zrobić, kopnij rowy i ułóż je organiczne:
- łajno końskie lub krowie;
- humus;
- zgniły kompost
Jeśli z jesiennego nawozu nie zasadzono w łóżkach, należy go umieścić na wiosnę, zanim posadzone zostaną sadzonki arbuza. Ale w tym przypadku nawóz powinien być dobrze zgniły.
Nawet w czerwcu pogoda w regionach syberyjskich jest niestabilna, w glebie mogą występować przymrozki, dlatego sadzonki posadzone w otwartym terenie na noc powinny być pokryte polietylenem.
Doły do sadzenia arbuzów sadzonek wykopanych w odległości 1 m od siebie.
Po wylądowaniu wyrośniętych sadzonek na otwartym terenie lub w szklarni dalsza opieka nad nimi odbywa się według następujących procedur:
- podlewanie;
- rozluźnienie gleby;
- wprowadzenie opatrunków;
- mulczowanie;
- usuwanie chwastów.
Ten rodzaj arbuza nie wymaga częstego podlewania, wystarczy je podlewać raz na 6-7 dni, a 30 dni przed całkowitą dojrzałością uprawy, podlewanie jest całkowicie zatrzymane. Są one zastąpione przez wprowadzenie opatrunków „pod korzeniem”, które powinny zawierać potas i fosfor.
Arbuz jak każdy
Krzewy tej rośliny melonowej wymagają formowania: w tym celu nie więcej niż trzy najsilniejsze pędy pozostają na każdym z krzewów, na których dojrzewają rośliny. Wszystkie inne pasierbów muszą zostać usunięte.
Zalety i wady odmiany
Główne zalety tej odmiany to:
- wczesne dojrzewanie zbiorów (2, 5-3 miesiące od momentu pojawienia się do zbioru);
- piękna prezentacja i dobry smak dojrzałych owoców;
- wysoka odporność na okresowe zimne zaklęcia, jak również na suszę;
- arbuz jest odporny na większość chorób zakaźnych i grzybiczych, a także na fusarium;
- dojrzałe owoce doskonale przenoszą transport na duże odległości.
Ta odmiana nie ma praktycznie żadnych wad. W uprawie w szklarniach i na otwartym polu bicz tej uprawy melona powinien być związany z kratą. Eksperci zalecają stosowanie w tym celu metody wiązań wentylatora.